Hotaru

Ik kauwde tevreden op een croissantje terwijl Natsumi hyper deed over het bal die avond. Het was wel duidelijk waarom zij zo enthousiast was. Zij ging Hiro natuurlijk ten dans vragen. Of hij haar. Ik zag hoe ze tussen Natsumi's opgewonden gepraat door af en toe stiekem naar elkaar keken. Steeds als de één de ander zag kijken sloeg deze zijn of haar ogen neer. Het was best een vermakelijk schouwspel. Ik keek naar Rima, die met haar gedachten heel ergens anders leek te zijn en vroeg me af hoe zij zich vanavond zou bezighouden. Ze was over het algemeen niet echt één van Hiro en Natsumi's grootste supporters, al leek ze er al beter mee om te leren gaan. En ze kon altijd met mij dansen natuurlijk, want het leek erop dat ik ook niet echt een date had. Terwijl ik afwezig naar Rima staarde zag ik haar ineens naar iemand zwaaide. Ik volgde haar blik en herkende de jongen die gisteravond op de voorste rij helemaal uit zijn dak stond te gaan. Hij grijnsde van oor tot oor en zwaaide enthousiast terug. Ik grinnikte. Misschien had Rima dus wèl een danspartner. Ach, ik kon altijd proberen Jun zover te krijgen met me te dansen, gewoon als vrienden. En het leek me ook wel een uitdaging om Katashi de vloer op te krijgen. Ik was zo verzonken in mijn bal-gedachten dat ik niet eens doorhad dat er iemand bij onze tafel was komen staan. "Kuroyuki..." klonk een bekende stem ineens. Ik schrok op en keek recht in het gezicht van mijn geschiedenisleraar. "Akiyama-sensei..." mompelde ik. Hij stak zijn hand op bij wijze van een groet en keek de tafel rond. "Ik wou nog even zeggen dat ik erg van jullie optreden heb genoten gisteravond! Ik hoopte jullie toen nog tegen het lijf te lopen, maar jullie waren zo snel weg..." "We wilden nog even met z'n allen napraten over hoe het gegaan was." zei Jun opgewekt. Akiyama-sensei knikte. "Ik begrijp het. Maar jullie waren echt geweldig! Ik wist niet dat we hier zo'n talent in huis hadden!" "Talent?" vroeg Natsumi glunderend. "Vindt u dat echt?" Akiyama-sensei knikte opnieuw. "Jazeker! En jullie samenspel is fantastisch. Je kunt gewoon horen dat jullie goede vrienden zijn!" Ik keek glunderend de groep rond. Daar had hij wel gelijk in. "We kennen elkaar nog maar net hoor." zei Katashi, die onverschillig aan een stuk droge toast zat te knagen. Akiyama-sensei lachte. "Dat zegt niets. Jullie zitten in ieder geval muzikaal helemaal op één lijn. En jullie lijken toch steeds weer elkaars gezelschap op te zoeken." Katashi zuchtte. "Het is niet alsof ik erg veel keus heb..." Akiyama-sensei trok een wenkbrauw op. Jun sloeg snel een arm om Katashi heen, zodat Katashi bijna stikte in zijn toast en als een gek begon te hoesten. "Hij maakt maar een grapje hoor! Katashi is hartstikke dol op ons!" riep Jun, terwijl hij met zijn knokkels over Katashi's hoofd wreef. Akiyama-sensei moest lachen en keek even achterom. "In ieder geval was jullie performance erg goed. Ik kijk al uit naar het volgende optreden..." Hij pauzeerde even. "Want dat gaat er toch wel komen, hoop ik?" Nu begon de hele groep, zelfs Katashi, heftig te knikken. Akiyama-sensei grijnsde tevreden. "Nou, ik moet vast een les gaan voorbereiden. Ik zie jullie vanavond wel!" Hij zwaaide even en liep toen richting de deur van de eetzaal. Ik keek hem net iets te lang na en richtte me toen weer op mijn croissantje. "Aardige kerel..." mompelde Hiro. Ik knikte en merkte dat ik het haast als een persoonlijk compliment opvatte. Al had ik geen idee waarom...