Hotaru

Buiten adem strompelde ik naar de punch-tafel. Sayuri was zo hyper over het feit dat ze met Jun had gedanst dat ze me net als een maniak de dansvloer over had gesleurd. Nu was ze gelukkig met een andere vriendin gaan dansen zodat ik even een rustpauze had. "Één bekertje punch graag." hijgde ik. "Maak er maar twee van." klonk een bekende mannenstem. Met een ruk draaide ik me om. Akiyama-sensei bekeek me van top tot teen. "Zo, jij ziet er... ongebruikelijk uit." zei hij verrast. Ik grinnikte vertwijfeld. Ik had al meer dan genoeg opmerkingen gehad over mijn jurk, maar zelf vond ik het geweldig. "Ach ja... Ik vond het wel een leuk idee om als Middeleeuws iemand naar het bal te gaan." zei ik bijna verontschuldigend. Akiyama-sensei glimlachte. "Dat was een goede ingeving." zei hij toen. "Je ziet er fantastisch uit!" Ik knipperde even met mijn ogen. Dat was niet helemaal wat ik verwachtte. "Ehm... Dankje." zei ik nog steeds wat verrast. "Oh, daar heb je onze punch!" zei Akiyama-sensei opgewekt. Hij pakte beide bekertjes aan en gaf er één aan mij. Dankbaar nam ik een slok. Ik had best wel dorst gekregen van het dansen. Ik voelde al duizelingen opkomen. Dat gebeurde nou altijd als ik me fysiek had ingespand. "Ik moet even gaan zitten." mompelde ik, en ik knikte licht naar Akiyama-sensei, ervanuit gaande dat hij ergens anders heen zou gaan. Maar tot mijn verrassing en ook ergens wel een beetje vreugde liep hij met me mee en bleef staan bij het bankje waarop ik ging zitten. "Gaat het wel?" vroeg hij ineens. "Je ziet een beetje bleek..." Ik haalde mijn schouders op. "Slechte conditie, teveel gedanst. Da's alles." Akiyama-sensei knikte langzaam en ging naast me op het bankje zitten. "Hmm... Jammer." zei hij nadenkend. "Dan zit een dansje voor mij er zeker niet meer in?" Hij keek me half grijnzend aan. Was hij nou serieus? Ik bestudeerde zijn gezicht. Hij zag er best jong uit, zag ik. Jonger dan hij was. En hoewel hij wel duidelijk de gelaatstrekken van een volwassen man had, had hij iets jeugdigs over zich. Een kinderlijke twinkeling in zijn ogen. "Mag jij wel met leerlingen dansen dan?" vroeg ik plagerig. "Aangezien je al een oude man bent enzo." Akiyama-sensei wees quasi-verbaasd op zijn borst. "Ik? Oud? Jij komt uit de Middeleeuwen!" Ik schoot in de lach. "Daar heb je een punt." "En bovendien..." ging hij verder, "Ben ik niet de enige." Hij gebaarde naar de plek op de dansvloer waar Kudou-sensei, de knappe, gespierde gymleraar rustig dansde met een blozende eerstejaars. Er stond nog een groep andere meisjes omheen, wachtend op hun beurt. Akiyama-sensei keek ernaar met iets van ergernis in zijn blik. "Maar meende je dat?" vroeg ik voorzichtig. Hij keek me vragend aan. "Van het dansen?" Ik knikte. "Natuurlijk!" zei hij toen. "Ik heb altijd al met een Middeleeuwse Deerne willen dansen!" Ik begon te lachen en knikte toen. Wat maakte het ook uit? Het was maar een dans. En hij was aardig, en ik was al wel weer een beetje uitgerust. "Goed dan." Akiyama-sensei stond op en liet zich op één knie zakken, waarna hij voorzichtig mijn hand vast pakte. Ik trok verbaasd mijn wenkbrauwen op. "Vrouwe Hotaru van de Zwarte Sneeuw," prevelde hij plechtig. "Mag ik deze dans van u?" Ik besloot maar mee te spelen met zijn act en giechelde theatraal. "Mijnheer Akiyama, dat zou me een genoegen zijn." kraaide ik. Akiyama-sensei grijnsde en trok me overeind. Voordat ik het wist bewogen we ons zwierig over de dansvloer. Ik kon het niet laten om tijdens het dansen schichtig om me heen te kijken. Wat nou als iemand ons zag en het verkeerde idee kreeg. Kudou-sensei stond bij de mensen die geen oogje op hem hadden immers ook bekend als een viezerik. Akiyama merkte mijn zenuwen op en bleef midden op de dansvloer staan. "Ben je weer duizelig?" Hij keek me onderzoekend aan. Ik vermeed zijn blik. "Nee... Het gaat wel. Alleen ehm... Weet je zeker dat dit oké is?" Akiyama fronsde even, maar glimlachte toen. "Nou, tenzij jij gaan rondvertellen dat ik je gedwongen heb met me te dansen, ja hoor, prima." Ik giechelde opgelaten. "Je voelt je toch niet gedwongen hè?" ik keek hem even aan. Zijn gezicht stond nu bloedserieus. "Nee!" zei ik snel. "Natuurlijk niet!" Akiyama's frons veranderde in een kinderlijke grijns. "Mooi. Laat ons dansen dan, Vrouwe Hotaru! De nacht is nog jong!"