Rima

Ik had een tijdje met Hotaru staan dansen, maar nu had ik dorst gekregen. Ik liep naar een lange tafel waar een net wit kleed overheen lag. Simpel als ik was schonk ik mezelf een glas water in, ik hield niet van punch. Mijn blik gleed door de zaal. Hotaru had Katashi zo gek gekregen om te dansen, dus danste ze nu met hem. Jun danste nog altijd met Sayuri, ze leken plezier te hebben. Sayuri's bolle wangetjes hadden een frisse rode kleur. Wat verder van me af zag ik Hiro en Natsumi. Hiro danste nogal stuntelig. Ik giechelde, het zag er lief uit. Wat zou ik graag met Hiro dansen. Ik voelde een steek van jaloezie in mijn maag toen Natsumi en Hiro in lachen uitbarstte om iets. Nee Rima, zei ik streng tegen mezelf, je moet Hiro en Natsumi al het geluk toewensen, als Hiro je leuk vond had hij echt wel met je gedanst. Ik nam een slok water en keek naar de grote klok. Ren zou ieder moment kunnen komen. Ik werd uit mijn gedachtes gerukt door het geluid van een piepende microfoon. Het werd stil in de zaal. Ik zag hoe Natsumi Hiro een beetje awkward los liet. Iedereen keek richting het kleine podium. Saitou-senpai stond er met het schoolhoofd. Het schoolhoofd begon te praten; "Welkom iedereen, op het afsluitingsbal van het 121ste school festival. Vanavond zal deze jonge dame hier een deel van de muziek op haar nemen, als dank aan onze school. Saitou-san gaat namelijk weg van school, ze is lid geworden van de razend populaire meiden groep Revolution." Er klonk een applaus voor Saitou-senpai. Ze was best populair hier op school. Tomomi stond een beetje verlegen glimlachend naast de directeur. "Nou dan overhandig ik de microfoon aan jou." Tomomi nam de microfoon aan, het schoolorkest begon te spelen en Tomomi begon te zingen. Op de dansvloer begon iedereen weer te dansen. KLIK! Heel erg geschrokken draaide ik me om. "Nakano-kun! Je liet me schrikken!" riep ik geschrokken. Ren glimlachte onschuldig. "Je ziet er mooi uit!" zei hij. Ik keek hem een beetje geïrriteerd aan. Wat dacht hij wel niet, altijd foto's maken zonder het te vragen. Ik bekeek zijn pak. Het was gewoon zwart, zo'n pak dat bijna elke jongen aan had. Wat klonk dat verwend zeg! Ik strafte mezelf in gedachte. "Zullen we dansen?" Zonder verder nog op antwoord te wachten, pakte Ren mijn linkerarm en trok me de dansvloer op.