Natsumi

"Ik vind je jurk echt helemaal geweldig!" Saki keek me stralend aan. Ik glimlachte. "Dankje. Ik hou er ook echt ontzettend veel van!" zei ik vrolijk. Ik keek ondertussen vanuit mijn ooghoeken door de zaal. Ik was Hiro net kwijt geraakt, en ik kon hem nu niet meer vinden. "Waar heb je hem gekocht?" Ik richtte mijn blik maar weer op Saki. "Ehm.. Een of ander klein winkeltje in de stad. Ik weet niet meer hoe het heet." We stonden aan de zijkant van de dansvloer, dicht bij de punchtafel. "Oi, Ushiromiya!" Ik keek naar rechts en zag een jongen met kortgeschoren zwart haar. "Hmm?" deed ik nieuwgierig. "Het lijkt erop dat je vriendje je alweer heeft ingewisseld." Hij bewoog met zijn hoofd naar links. Ik volgde zijn blik en zag hoe Hiro met Rima over de dansvloer bewoog. Ik voelde een onwillekeurige steek dicht bij mijn maag. Natuurlijk wist ik dat Hiro gewoon met Rima danste omdat ze vrienden waren. Waarschijnlijk net zoals hij met mij had gedaan, dacht ik er meteen achteraan. "Dus. Wil je met mij dansen?" zei het vervelende mannetje. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en keek hem aan. "Ehm. Nee dankje." zei ik. Wat was hij vervelend zeg. Kon hij niet gewoon zijn mond houden? Zijn gezicht leek een beetje gekwetst. "Je moet echt niet denken dat hij om je geeft ofzo hoor. Hij danst met ieder meisje. Je bent echt niet speciaal voor hem. Hij wil je gewoon tussen de lakens krijgen, en dan gaat hij gewoon opnieuw beginnen met een nieuw slachtoffer. Ik zou maar niet teveel voor hem gaan voelen als ik jou was. Dus. Dansen?" Hij stak zijn hand naar me uit. Ik beet op mijn lip, maar ik moest me sterk houden. Hij was onzin aan het uitkramen, dat was wel duidelijk. "Ik dacht dat ik net ook al 'nee' had gezegd." zei ik kil. Ik draaide me demonstratief om en liep weg. Ik ging op een bankje zitten, en zonder dat ik het door had werd mijn blik naar Hiro en Rima getrokken. Ik wist dat het onzin was wat de vervelende jongen had gezegd, maar toch deed het best veel pijn. Ik veegde een pluk haar uit mijn gezicht. De jongen was echt een vervelend klein opdondertje. Hij had me eigenlijk uitgemaakt voor een naïef, dom, klein meisje dat niet voor zichzelf kon zorgen. Maar dat vond ik nog niet eens zo erg. Het ergste was nog wel dat hij Hiro had uitgemaakt voor iets wat hij eigenlijk helemaal niet was. Hiro was beslist geen player. Hiro deed dat soort dingen niet. Hiro was ontzettend lief en aardig en behulpzaam en lief. Hiro was de liefste persoon die ik kende. Ik keek even om me heen. Veel mensen keken naar het dansende paar. Eigenlijk waren ze best wel schattig. En dat stak me best wel. Ik keek naar Hiro's gezicht. Ik wilde dat ik weer met hem danste. Dat ik zo dichtbij dat gezicht was. Plotseling keken zijn ogen mijn kant op. Mijn adem stokte in mijn keel. Hij bleef me aankijken. Ik stak nogal aarzelend mijn hand op en zwaaide even kort. Ze stopten met dansen en Hiro zei iets tegen Rima. Hij liep weg, naar mij toe. Ik keek naar mijn knieën. Ik wist nog steeds niet zo goed wat ik met de informatie moest die ik net had gekregen. Natuurlijk zei een groot deel in mij dat ik er niet naar moest luisteren en dat de jongen Hiro gewoon zwart had willen maken, maar een ander deel knaagde toch een beetje. "Hé." Hiro was naast me komen zitten. "Hoi." zei ik zachtjes. "Zo. Ze zijn weer samen hoor." Ik keek op en zag het vervelende jongetje weer staan. Hij keek me aan. "Vergeet niet wat ik je gezegd heb." zei hij, na eerst een blik op Hiro geworpen te hebben. Hij liep weg en ik zag dat Hiro hem kwaad na keek. Daarna leek hij een beetje in de war. "Wat heeft hij tegen je gezegd?" zei hij, en hij keek me aan. "Oh.. Gewoon.. Woorden." mompelde ik. Ik vond het niet zo'n goed idee om te zeggen wat er gebeurd was. "Maar wat dan?" Hiro keek me doordringend aan. Ik wendde mijn blik af. "Ik ga even.. " Ik maakte de zin niet af, maar liep weg. Richting de deur die naar buiten leidde.