Hiro

Nu was ik nog de enige jongen op de meisjeskamer. Hotaru zat op haar bed en keek onderzoekend door de kamer. Natsumi stond onder de douche en Rima had zich omgedraaid in haar bed, zodat ze met haar gezicht naar Hotaru lag. En dus met haar rug naar mij. Ik aarzelde. De meiden stonden duidelijk op het punt om naar bed te gaan, maar ik wilde niet weggaan zonder Rima mijn excuses aangeboden te hebben. Ik wist alleen niet goed hoe ik moest beginnen. "Ehm... Rima?" Het kleine hoopje onder de deken bewoog wat. "Hmm?" deed Rima's hoge stemmetje. "Ik ehm... Ik heb je nogal op de dansvloer laten staan." Rima draaide zich langzaam om onder de dekens. Haar natte haren maakten donkere vlekken op haar witte kussensloop. "Hmm... Ja..." mompelde ze. Ik beet op mijn lip. "Het spijt me." zei ik zachtjes. "Ik zei je dat ik terug zou komen, en dat was ik ook echt van plan, maar..." Op dat moment ging de deur van de badkamer met een klik open. Ik keek automatisch op. Natsumi liep de kamer binnen in een zachte flanellen pyjama met beertjes erop. Ik moest onwillekeurig grinnikte. Natsumi keek belangstellend naar mij en Rima. Hotaru stond op en verdween als laatste in de badkamer. "Maar...?" herhaalde Rima terwijl Natsumi onder haar dekens kroop. "Ik knipperde even met mijn ogen en probeerde me te herinneren wat ik had willen zeggen. "Ehm... Het liep iets anders dan gepland." zei ik langzaam. "Maar dat maakt natuurlijk niets goed. Ik had je niet zo in de steek mogen laten. Het spijt me." Rima knikte en trok de deken wat hoger op. "Het is al goed." zei ze zachtjes. "Ik had toch niet zo'n zin meer om te dansen." Er viel een korte stilte waarin zowel Rima als Natsumi me verwachtingsvol aankeken. Na een paar seconden besefte ik dat ze waarschijnlijk wilden gaan slapen. "Ehm... Ja... Dan ga ik maar. Weltrusten Rima." Ik pauzeerde even en keek naar Natsumi. "Weltrusen Natsumi." "Weltrusten Hiro." zei Natsumi liefjes. "Weltrusten." mompelde Rima. "Truste Hiro!" klonk het uit de badkamer. "Weltrusten!" riep ik grinnikend. En terwijl Natsumi nog zwakjes zwaaide verliet ik de kamer. Voor de gesloten deur aarzelde ik even. Ik kon teruggaan naar mijn eigen kamer, maar ik had nog niet zo'n zin om te gaan slapen. Dus besloot ik om nog eventjes een rondje te lopen en de gebeurtenissen van de afgelopen avond te overdenken.

Dat heeft er uiteraard niets mee te maken dat Jun en Katashi zo nog wat tijd met z'n tweetjes hebben. (A)