Hiro

Ik wierp snel een blik op de lange tafel waar het drinken op stond. "Wil je punch?" Natsumi knikte. Ze bleef naar de grond kijken. "Wacht maar even." zei ik zachtjes, en ik draaide me om en liep naar de tafel. Een goede gelegenheid om even op adem te komen. De adrenaline en endorfine gierden door mijn lijf, maar dat kwam niet door de inspanning van het dansen. Mijn gezicht gloeide, en mijn hoofd leek in een gelukzalige roes te verkeren. "Twee bekertjes punch graag." zei ik tegen de jongen die achter de tafel stond. Het was een vijfdejaars, die ik wel vaker tegen kwam op de gangen, maar zijn naam kende ik niet. "Heb je het naar je zin?" vroeg de jongen vriendelijk. Mijn blik gleed onwillekeurig naar Natsumi, die op één van de stenen bankjes was gaan zitten en nu wat glazig voor zich uit keek. "Ja..." antwoordde ik dromerig. De jongen grijnsde en gaf me de bekertjes aan. "Alsjeblieft. En opschieten, een meisje als dat laat je niet wachten." Hij gaf me een vette knipoog toen ik de bekertjes aanpakte. Ik grinnikte en begon voorzichtig weer Natsumi's kant op de lopen. Ze zag me aankomen en schonk me een glimlach waardoor mijn benen de substantie van kauwgom leken te krijgen. Snel liet ik me naast haar op het bankje zakken, zodat ze me niet zou zien stuntelen. "Hier." zei ik, terwijl ik haar een bekertje punch aangaf. Natsumi pakte het bekertje aan, waardoor haar vingers even tegen de mijnen aankwamen. Ik voelde een warme gloed door mijn lichaam heen trekken en glimlachte toen Natsumi het plastic bekertje aan haar lippen zetten. Haar lippen... Plotseling werd al mijn aandacht ernaar toe getrokken. Ze nam een slok, en liet het bekertje toen weer zakken, waarna ze snel een vaalrode druppel punch van haar bovenlip likte. Ik keek snel weg toen ik besefte waar ik mee bezig was. Natsumi's lippen waren de mooiste lippen die ik ooit had gezien, besloot ik. Geen idee waarom, maar ik was er heilig van overtuigd dat het zo was. Hoe zouden die lippen voelen? Ik keek er weer naar, maar dit keer keek Natsumi terug, zodat mijn blik onherroepelijk in haar ogen werd gevangen, die zo mogelijk nog mooier waren dan haar lippen. "Heb je geen dorst?" vroeg Natsumi, terwijl ze gebaarde naar het glas punch, dat nog steeds werkeloos tussen mijn vingers hing. "Oh... Jawel." zei ik verward, en ik nam snel een slok om die bewering kracht bij te zetten. "Ik vind het heel leuk..." zei Natsumi opeens. Haar blik dwaalde door de zaal, van het ene dansende koppel naar het andere. Ik begreep het niet meteen. "Wat?" Natsumi gaf een knikje richting de zaal. "Nou, dit. Dit bal... En de punch... En mijn jurk... En het dansen enzo.... Met jou." Het eerste gedeelte van het antwoord was ook mijn eerste gok geweest, maar die laatste twee woorden sloegen in als een bom. Maar wel een hele fijne bom, van warmte en licht en geluk. Het was het soort bom dat cupido zou gebruiken als hij met de tijd mee zou gaan en vond dat zo'n duf pijltje niet genoeg impact zou hebben. De hormonen namen het over van mijn verstand en ineens vond ik de moed om mijn hand op die van Natsumi te leggen. "Dat vind ik ook." hoorde ik mezelf zeggen. "...Dansen met jou..." voegde ik er vaagjes aan toe. Natsumi knikte langzaam dat ze mijn onsamenhangende antwoord had begrepen, en even leek er een prachtige rode gloed over haar gezicht te glijden, maar dat zal de sfeerverlichting wel zijn, dacht ik. Natsumi nam nog een slok punch en zette het bekertje daarna naast zich op het bankje. Ze tilde mijn hand van de hare af en trok hem naar zich toe. Ik voelde hoe mijn hartslag versnelde en wachtte ademloos af wat er ging gebeuren. Natsumi leek ook niet echt te weten wat ze van plan was. Ze staarde afwezig naar mijn hand en streek er met haar duim zachtjes overheen. Het liefst had ik haar met geweld tegen me aangetrokken en haar nooit meer losgelaten, maar ik wist me te beheersen. Natsumi keek op en liet mijn hand los. Even keken we elkaar aan. Het was altijd zo moeilijk om weer weg te kijken als onze ogen elkaar eenmaal gevonden hadden. Maar na een paar seconden sloeg Natsumi met een onbeholpen glimlachje toch haar ogen weer neer. Ze zocht haar bekertje op en nam nog een slok punch, zonder me aan te kijken. Ik scheurde met moeite mijn blik van haar af en deed hetzelfde. Ik sloot mijn ogen toen de vloeistof door mijn mond liep. Punch had nog nooit zo zoet gesmaakt.