Katashi

Na nog zo'n vijftien minuten besloot ik toch echt terug naar de kamer te gaan. Ze zouden me hier toch niet missen. Ik ging met mijn handen in mijn zakken op weg naar de uitgang. "Hé! Katashi! Wacht. Waar ga je heen?" Ik draaide me om en zag Jun achter me staan. Zonder meisje. "Ik denk dat ik maar terug naar de kamer ga." mompelde ik en ik draaide me weer om om verder te lopen. Ik voelde een hand op mijn schouder die me tegen hield. De plek waar de hand lag tintelde een beetje. "Hé. Dat gaat zomaar niet. Je hebt nog nauwelijks gedanst. Kom mee." Voor ik het wist had Jun me de dansvloer op geloodst. "Jun.. Ik weet niet of.." begon ik, maar hij viel me in de rede. "Niet praten. Gewoon dansen." zei hij gebiedend. Ik kon er niet meer echt omheen, en hield mijn mond dan ook maar. Ik begon met tegenzin te dansen. Mijn lichaam bewoog ritmisch, maar nog wel erg houterig op de muziek. Jun kon erg goed dansen, viel me op. Hij was steeds precies op de maat, en alles wat hij deed paste precies bij de muziek. Ik zag veel meisjes naar hem kijken, en voelde een rare knoop in mijn maag. Ik snapte er helemaal niks van. Waarom voelde ik me altijd zoveel vrijer als ik bij Jun was? Hotaru had me maar heel even de dansvloer opgekregen, en dat was met heel erg veel moeite gebeurd. Maar Jun had nauwelijks iets gezegd. Ik lachte ook best vaak als ik bij Jun was. Wat was er zo speciaal aan hem, dat ik me er zo anders van ging gedragen? Ik keek in zijn paars achtige ogen. Ik kon zien dat hij het naar zijn zin had en dat gaf me een goed gevoel. "Zie je wel? Het is best leuk!" zei hij vrolijk. Ik glimlachte even en knikte toen. Ja. Dit was inderdaad best leuk.