Hotaru

Tevreden keek ik in de spiegel toen ik mijn jurk eenmaal aanhad. Het had iets langer geduurd dan bij de anderen, omdat de mijne uit meerdere onderdelen bestond. Vooral het leren corset was even lastig dicht te krijgen. Na een laatste inspectie of alles goed zat verliet ik de badkamer. Rima en Natsumi keken even bewonderend om richtten zich toen weer op hun haar en make-up. Ik pakte mijn sieradenkistje en haalde er een paar grote zilveren oorringen uit. Ik deed wat make-up op en wachtte tot Natsumi klaar was met de krultang. Daarna maakte ik wat grove krullen in mijn eigen haar en bond de voorste lokken achter op mijn hoofd vast met een breed crèmewit lint. Ik trok nog een paar bruinleren ballerina's aan en ook ik was klaar. Na elkaar nog even te bewonderen en foto's te maken vertrokken we richting de balzaal. Met de jongens hadden we in de zaal pas afgesproken. Dat moest ook wel, want zij moesten via de gewone deur binnenkomen, en alle meisjes moesten over te trappen. Belachelijke regel... Voor de deur van de bovenverdieping van de balzaal bleven we staan. Ik keek even naar Rima en Natsumi. Rima zag er ontzettend schattig uit, nog schattiger dan normaal. Ze deed me denken aan een cupcake, of een chocoladegebakje. Van de normaal gesproken zo onverschillig geklede Natsumi leek niks meer over te zijn. Hoe ze er nu uitzag leek ze regelrecht uit een sprookje te zijn gestapt. Met haar haren zorgvuldig ingevlochten en opgestoken, en haar dramatisch rode jurk leek de nerveuze blosjes op haar wangen nog eens extra te accentueren. Ik glimlachte bij het idee dat ik er zelf uitzag als een middeleeuwse boerendochter. Of misschien iets hoger in rang, maar het was zeker geen baljurk. Toch vond ik mijn eigen jurk geweldig. De stof zwierde heerlijk om mijn benen als ik liep en mijn rode haren krulden wild over mijn schouders. "Ik kan niet wachten om naar beneden te gaan!" riep Natsumi met een onnatuurlijk hoge stem. Ze zag er uit alsof ze ieder moment van haar stokje kon gaan. "Het komt wel goed." zei ik rustig. "Hiro vindt je jurk vast mooi." "Wat?!" Natsumi's gezicht kreeg dezelfde kleur als haar jurk. Even keek ik naar Rima, maar het leek haar al veel minder te doen. Ze gluurde tussen de vele opgetutte meisjes door naar de openstaande deur. "Ik zie niks." piepte ze. Er klonk al gedempte muziek door de deur en het geluid van opgewonden stemmen. Ik begon nu zelf de zenuwen ook wel te voelen. Blindelings tastte ik naar Rima's en Natsumi's handen. Beide meisjes keken een beetje verrast op toen ik hun handen vastpakte en naar me toe trok. "Jongens..." begon ik. Ik voelde weer een brok in mijn keel, net als de vorige avond. Met moeite slikte ik hem weg. "Wat er vanavond ook gebeurt... Ik vind jullie lief." Rima keek me aan alsof ze het niet helemaal begreep, maar Natsumi glimlachte en omhelsde me. "IK JOU OOK HOTARU!" riep ze zo hard dat de rest va de meisjes allemaal onze kant op keek. Rima stond nog steeds een beetje verbluft te kijken, maar toen greep Natsumi haar pols en gaf er een harde ruk aan, zodat Rima struikelend tegen ons aanviel. "Groepsknuffel!" kirden Natsumi en ik in koor terwijl we Rima tussen ons in trokken. Na een tijdje voelde ik Rima's hand ook twijfelend om mijn middel. "Ik vind jullie ook wel lief hoor." mompelde ze zachtjes, waarna ze haar armen nog iets strakker om ons heen sloeg.