Jun

Het dansen met Sayuri was best leuk geweest. Met een zoekende blik keek ik door de zaal heen. Sayuri stond nu met haar vriendinnen te praten. Ik keek verder. Katashi stond als een zandzak tegen een pilaar aangeleund. Hij was alleen en keek nors. Katashi keek altijd nors. Ik vroeg me af waar dat door kwam. Zonder dat ik het zelf door had liep ik in zijn richting. "Hideyoshi-senpai!" Voor me popte ineens een meisje omhoog. "Ik ben Niigaki Koharu, eerstejaars..." het meisje werd stil en haar wangen werden rood. "Zou je met me willen dansen?" Ik haalde nonchalant mijn schouders op. "Waarom ook niet" Samen met Koharu liep ik de dansvloer op en we begonnen te dansen. Koharu was een mooi meisje. Ze had lang en stijl donker haar, een rechte pony, heldere lichtbruine ogen en ze was redelijk lang voor een meisje. Ze droeg een simpele lange, paarse jurk en ze had een paars strikje in haar haren gestrikt. We danste op de muziek van het schoolorkest, die hadden Saitou-senpai inmiddels vervangen. Koharu danste beter als Sayuri, bedacht ik me en ik grinnikte zachtjes. Ze keek me vragend aan. "Binnenpretje" mompelde ik. Achteraf besefte ik hoe dom dat klonk en begon ik weer te lachen. Koharu keek me verontwaardigd aan. "Zo te zien vermaakt Junichi zichzelf met kleine, jonge meisjes." Mijn nekhaar gingen overeind staan toen ik de kille stem herkende die dat zei. Ik stopte abrupt met lachen. "Wie is dat meisje Hideyoshi-senpai? Is dat je vriendin? Ik wist niet dat je een vriendin had!" begon Koharu. "Nee, dat is gewoon en eh... vage kennis." zei ik. Ik vertikte het om me om te draaien. "Laat hem maar gewoon met rust." Ik herkende Katashi's stem en draaide me nu wel om. Katashi duwde Kirino aan de kant. Ze wierp hem een boze blik toe en liep toen nijdig weg, omringd door haar vaste meidengroep. "Bedankt!" zei ik met een grote glimlach. Katashi haalde zijn schouders op en liep weg. Ik draaide me terug naar Koharu en we danste verder alsof er niets was gebeurd.