Katashi

Ik vond er nog steeds helemaal niks aan. Ik had een tijdje met Hotaru gedanst, maar uiteindelijk had ik haar af kunnen schudden en nu stond ik tegen een pilaar door de hele zaal te kijken. Mijn blik bleef hangen op Jun. Hij had een tijdje gedanst met dat ene meisje, maar nu stond hij alleen in de zaal. Ik bleef een tijdje naar hem kijken. Het zag eruit alsof hij het de hele tijd wel aardig naar zijn zin had. Hij begon mijn kant op te lopen. Ik ging wat rechter op staan en haalde mijn handen uit mijn zakken. Opeens kwam er ergens een meisje vandaan. Ze liep naar Jun toe en vroeg hem kennelijk of hij met haar wilde dansen, want na een tijdje liepen ze samen de dansvloer op en begonnen ze te dansen. Ik keek nors weg en stopte mijn handen weer in mijn zakken. Wat was dit toch allemaal voor flauwekul. Ik vond er echt helemaal niks aan. Ik bleef toch naar Jun en het onbekende meisje kijken. Ik werd er niet veel vrolijker van. "Zeg. Fujimoto-san, wil-" "Ik zou die zin niet afmaken als ik jou was." zei ik nors. Ik keek de kant waar de stem vandaan kwam niet eens op. Een paar voetstappen liepen op een snel tempo van me vandaan en ik haalde een keer geïrriteerd adem. Als er niet binnen een kwartier een interessant iets zou gebeuren, dan zou ik echt terug gaan naar de kamer. Ik was mijn tijd hier aan het verspillen. Opeens zag ik iets dat mijn aandacht trok. Kirino. En ze liep richting Jun en het onbekende meisje. Dit kon nooit goed zijn. Ik kwam in beweging en volgde haar. Ik was iets later dan Kirino, en ze was al begonnen met tegen Jun praten. "Laat hem maar gewoon met rust." zei ik nog aardig rustig. Ik gaf haar een klein zetje, weg van Jun. Ze gaf me een blik die had kunnen doden en liep met nijdige passen weg. Ik keek terug naar Jun en het meisje. "Bedankt!" zei Jun met een stralend gezicht. Mijn adem stokte even in mijn keel en ik slikte. Hij keek zo dankbaar. Zo ontzettend gelukkig. Met moeite hield ik mijn gezicht in de plooi. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, en dus haalde ik mijn schouders op. Ik liep weer weg, terug naar de oude vertrouwde pilaar.