Katashi

De sfeer in de kamer was rustig 'gespannen' te noemen. Rima lag met haar rug naar ons toe op haar bed en Hiro leek te bedenken of hij iets moest gaan zeggen. Hotaru was op haar eigen bed gaan zitten. "Ik ga ook maar eens douchen." zei Natsumi na een periode van stilte. Ze verdween in de badkamer. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik hier nog steeds deed. "Ik ehm.. Ga Jun wel zoeken." mompelde ik dan ook maar en ik liep richting de deur. Ik liep rustig richting onze eigen kamer. De deur stond op een kiertje. Ik duwde hem verder open en was een beetje verbaasd door wat ik zag. De normaal zo witte sprei van Jun's bed was opeens bloedrood en zag er vochtig uit. Eigenlijk was zijn hele bed gewoon smerig. Jun stond voor zijn bed met een briefje in zijn naar beneden hangende handen. Hij keek naar het bed en zijn ogen stonden wazig. Ik liep voorzichtig naar hem toe. Ik had natuurlijk wel een vermoeden wat er gebeurd was, maar ik haalde voorzichtig het briefje uit zijn hand zonder verder iets te zeggen. Slaap lekker, Junichi. Stond erop. Jun's hoofd had zich naar me omgedraaid en hij keek me nu met dezelfde wazige blik aan als waarmee hij net naar het bed had gekeken. Ik stopte mijn vinger even in een plasje van de rode substantie op het bed en rook eraan. Het rook zoet. Ik stopte het in mijn mond. Punch. "Dat mens is echt verdorven." zei ik walgend. Jun zag eruit alsof hij bijna moest overgeven. Ik tilde een beetje onhandig mijn arm op en sloeg hem om zijn schouder heen. Dit was zo mogelijk nog meer awkward dan net met Rima. Ik bleef een tijdje zo staan, maar Jun reageerde nog steeds niet. "Hé.. Gaat het wel?" vroeg ik zachtjes. Jun slikte even en leek zich bij elkaar te schrapen. "Ja hoor." zijn stem trilde een beetje. Er groeide een brok in mijn keel. Ik haalde voorzichtig mijn arm weer van zijn schouder. "Kom. Laten we dit op gaan ruimen." zei ik zachtjes. Ik haalde ergens een plastic zak vandaan en begon de hoezen van het kussen en het dekbed te halen. Dat had niet zo heel veel zin want ze waren zelf ook totaal doorweekt. Uiteindelijk gooide ik alles wat op het bed lag in de zak. Jun had zich uiteindelijk ook bewogen, en dat vond ik een enorme opluchting. Het leek wel alsof hij niet goed was geworden. "Dat mens is echt afschuwelijk." zei ik voor de zoveelste keer in tien minuten. Jun knikte even en keek naar het matras. Tsja. Wat moesten we daar eigenlijk mee doen? Dat was ook helemaal doorweekt en plakkerig. "Laten we naar de conciërgerie gaan." zei ik en ik maakte aanstalten om naar de deur te gaan. Jun bewoog zich niet. Ik legde mijn hand op zijn schouder en leidde hem voorzichtig naar de deur. Zo ging het door tot we bij het hokje van de conciërge waren aangekomen. Ik had de zak met natte, zoete bende bij me. Ik klopte op het raam van het conciërge hokje en deed de deur voorzichtig open. Fujisaki-san zat een bakje koffie te drinken en staarde zoals gewoonlijk nors voor zich uit. "Ja?" werd er geïrriteerd gezegd. Ik deed mijn mond open om te vertellen wat er was gebeurd, maar Jun was me voor. Voor het eerst in het laatste kwartier zei hij iets dat meer dan twee woorden bevatte. "We hadden punch meegenomen naar onze kamer, maar dat hebben we over mijn bed laten vallen. En nu is alles, inclusief matras, nat geworden." zei hij zonder te haperen. Ik keek hem ongelovig aan. Waarom zei hij niet gewoon de waarheid? Met een beetje geluk werd Kirino geschorst, of zelfs van school gestuurd. Fujisaki-san stond lomp op en pakte de zak aan die ik in mijn hand had gehad. Hij deed de zak open en trok zijn neus op. "Stelletje onhandige kleuters." werd er gemompeld. Hij liep het hok uit en we volgden hem maar. Er werden nog wat verwensingen gemompeld terwijl we hem voorgingen naar onze kamer. Een paar minuten later had Jun een nieuw matras en nieuw beddengoed. Fujisaki-san verdween weer en we bleven opnieuw alleen achter in de kamer.