Rima

Geschrokken keek ik naar Hotaru. Geschrokken? Eerder boos. Hoe kon je Ouran High School Host Club nou weer aanzien voor Kimi ni Todoke. "Nee!" zei ik iets kattiger dan ik bedoelde. "Gomen" zei ik erachteraan. Ik duwde mijn manga onder mijn dekens. "Wat is het dan? Laat eens zien?" Ik deed alsof ik twijfelde en haalde ondertussen mijn wiskunde boek naar boven. Het zag er ongeveer net zo uit als mijn Manga, qua vorm. En er stonden mensen op de voorkant. Sterk hoopte ik dat ze het geloofde. "Kijk, ik was mijn Wiskunde aan het doornemen, want ik ben er nogal slecht in" zei ik onzeker. "Oh, dat is geen probleem! Wij helpen je wel" zei Hotaru. "Arigatou, dan leg ik het weer weg" Stik! Nu kon ik Ouran niet verder lezen. Ik legde het wiskunde boek op mijn nachtkastje. Mijn Manga zou ik zometeen opruimen, als de andere twee sliepen. Ik draaide op mijn rug en staarde naar het plafond. "Ne, Rima, ken je KimiTodo?" vroeg Hotaru. Ging ze er nu over door. Als ik maar niets door liet lekken over mijn verslaving. Ik knikte stijfjes. "Die ene jongen.. Hoe heet hij ook alweer" "Kazehaya-kun" zei ik super snel. Hotaru was even stil. "Ja, die ja. Hij is schattig" zei ze. Ik glimlachte. "Ja.." Het was weer stil. Even verlangde ik naar mijn eigen kamer, met posters van linkshandige bassgitaristen, posters van mijn favoriete seiyuus, acteurs en Anime/Manga. Mijn poppetjes verzameling. Alles. Ik hoorde Natsumi zwaarder ademhalen en Hotaru was stil. Voorzichtig pakte ik mijn manga onder mijn dekens vandaan en stopte ik hem in een laatje van het nachtkastje. Ik ging op mijn rechterzij zitten en sloot mijn ogen. Het duurde nog even voordat ik in slaap viel.