Jun

"Oh.. Uhm.. Uhm.. Katashi.." zei ik geschrokken toen ik Katashi zag staan. Ik schudde even met mijn gezicht om uit mijn trance te komen. Kirino. Waarom zat zij hier op school. Waarom was ik haar tegen gekomen. Ik zette een grijns op en stak mijn hand achter mijn hoofd. "Wat een toeval dat we elkaar hier tegen komen" meteen nadat ik dat had gezegd kon ik me wel voor mijn kop slaan. Waar sloeg dat nou weer op. "Ik eh..." Ik keek naar de grond en zei niets meer. Kirino had iets in me achtergelaten. Iets dat me pijn deed. We hadden het zo leuk gehad. We waren beide het populairst op school. Het feit dat ik sterspeler van het basketbalteam was hielp ook goed mee. Kirino blonk uit in alle vakken die eindigen met -kunde. Ze was en is nogsteeds heel erg mooi en we hadden beide super veel vrienden. Ik dacht terug aan de dates. Kerstmis. Dat was het mooist geweest. We waren zoveel samen geweest. Alles was fout gegaan omdat ik me weer eens niet in kon houden. Net zoals ik net had gedaan bij Katashi. Wat was ik toch een eikel. Ik voelde me een wrak vanbinnen. "Katashi.. Het sp.. Het spijt me van die brief van net. Ik had niet zo'n drammert moeten zijn, je gewoon met rust moeten laten. Het spijt me" ik keek hem niet aan, dat durfde ik niet. Ik was zwak. Met een ruk draaide ik me om en liep ik weg. Ik voelde me niet op mijn gemak.