Natsumi

Ik liep door een lange gang en er waren allemaal deuren. Toen ik een deur opendeed waren er allemaal balonnen achter. In allemaal felle kleurtjes. Ik werd er helemaal vrolijk van. Ik liep er naar binnen en mijn haar werd spontaan statisch. Ik glimlachte en raakte voorzichtig een balon aan. Toen kwam er opeens een reuzenaald vanachter mij naar binnen vliegen en begon de balonnen een voor een stuk te prikken. Ik schrok en rende snel de kamer uit. Jakkes. Wat een enge naald. Toen ging er nog een deur open. Er stond een clown. Ik hield niet van clowns dus liep ik snel verder. Ik hield niet alleen niet van clowns, ik haatte die dingen. Waarvoor waren die dingen bedoeld? Ik wist het niet. Om kinderen te laten lachen? Ja vast. Ik liep dus maar gauw verder en kwam er gelukkig achter dat ik niet achtervolgd werd door het roodneuzige monster. Misschien had ik It wel te vaak gezien. Ik had nou eenmaal een zwak voor horror films. Uit de volgende deur kwam een irritant geluid en ik wist dat ik de deur niet open wilde doen, maar toch deed ik het. Er stonden miljoenen wekkers die allemaal het zelfde stomme geluid maakten. PIEP PIEP PIEP PIEP PIEP PIEP PIEP PIEP. En dat de hele tijd door. 'Yada.. Yamero..' mompelde ik toen ik iemand aan mijn schouders voelde schudden. 'Na-tsu-mi-chan, wakker worden.' hoorde ik een bekende stem zeggen. Toen opende ik mijn ogen en keek ik in de ogen van Hotaru die glimlachte. 'Vijf minuutjes.' zei ik en ik draaide me weer om. 'Natsumi, we zijn al klaar. Het ontbijt word opgeruimd over vijf minuten. We hebben je al heel lang laten slapen.' zei Rima. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en schoot toen overeind. 'Dat.. Nee toch?!' zei ik geschrokken en ik gilde even. Toen rende ik naar de badkamer en begon me als een gek om te kleden. Ik deed mijn haar in een staart en deed mascara op, in een top tempo. Toen ik de badkamer weer uitkwam met wat haarspeldjes in mijn mond die ik in mijn haar probeerde te krijgen en naar de deur begon te lopen om weg te gaan zag ik dat Hotaru en Rima dubbel lagen van het lachen. 'Wa?' zei ik met mijn mond nog vol haarspeldje. 'Waarom lachen jullie?' zei ik nadat ik het projectiel had verwijderd. 'Het is nog maar half acht. En het ontbijt sluit pas om acht uur.' zei Hotaru proestend van het lachen. 'En daarbij.. Was je echt van plan om zo weg te gaan?' Ik keek even naar beneden. Ik stond nog in mijn babyblauwe pyjamabroek met bruine beertjes, maar had wel keurig de witte bloes met de rode strik van het schooluniform aan. Ik keek naar mijn bed waar het zwarte rokje nog steeds op lag. Toen begon ik ook te lachen totdat ik tranen in mijn ogen had.