Hotaru

"Wacht eens even!" zei Rima ineens. "Ik hoor stemmen op de gang!" Natsumi schoot in de lach. "Moeten we nu bang worden?" Ze trok een eng gezicht en zei met een vervormde stem. "Ze komen je haaalen." terwijl ze met haar vingers door de lucht graaide. Ik proestte het uit. Rima schudde lachend haar hoofd. "Volgens mij zijn het de jongens!" Natsumi stopte meteen met haar horror-act. "Onze jongens?" Ik veegde de tranen van het lachen uit mijn ogen. "Heb je ze je nu al toege-eigend?" Ik kroop half overeind en sleepte mezelf naar de deur. "Nou, er is maar één manier om daar achter te komen!" riep ik uitgelaten en ik gooide de deur open. Op een meter of 5 afstand zag ik Jun en Katashi lopen. Natsumi zette een keel op. "Oi! Anta-tachi!" Jun en Katashi keken verbaasd de kamer in. Ik slikte terwijl ik me besefte dat ik op de grond zat. Snel kwam ik overeind en haalde een hand door mijn haar. Jun haalde zijn schouders op en liep richting de deuropening. "Is het gezellig hier?" vroeg hij losjes. Rima knikte verlegen. Natsumi sprong van het bed waar ze nog steeds op haar knieën op zat en huppelde op ons af. "Doen jullie meeee?" vroeg ze zangerig. Jun haalde zijn schouders op. "Oké." zei hij kalm, en hij wierp over zijn schouder een blik op Katashi. "Jij ook?" Katashi trok een vies gezicht. "Nee dank je." "NO, Thank You!" riep Natsumi, en ze begon enthousiast het liedje No, Thank You (die ken ik niet eens. xD) te zingen. "Wauw, gewaagde keus, Katashi!" zei ik plagerig. Katashi zuchtte. "Ik zing niet." Natsumi trok een pruillipje. "Aaaaah, toe nou Katashi-kun!" Ik speelde mee en trok een nog overdrevener pruilgezicht. "Toe nou, Katashi-kun!" Jun deed er nog een schepje bovenop en liet zich door zijn knieën zakken en vouwde zijn handen voor zijn kin. "Toe noouuu, Katashi-kun!" zei hij met een hoog stemmetje. Natsumi en ik verloren spontaan onze houding en rolden over de grond van het lachen. Katashi zuchtte opnieuw. "Oké dan. Maar één liedje." "Yaaay!" deed Jun theatraal in hetzelfde hoge stemmetje. Katashi trok met zijn wenkbrauw. "Kimochi warui." zei hij walgend. "Nu missen we eigenlijk nog één iemand..." zei ik bedenkelijk, maar al voordat ik mijn zin af kon maken zag ik Hiro aan komen lopen vanuit de andere kant van de gang. "Ah!" zei Jun zachtjes, maar Natsumi had hem ook al gezien. Ze krabbelde overeind en wees met een priemende vinger naar de nietsvermoedende student. "Grijp heeeem!" riep ze hysterisch. Jun en ik zetten het op een lopen en Natsumi vloog erachteraan. Hiro keek geschokt op. "Eh? Wat gaan jullie...? Eh? Ch-chotto! AAAAAAAH!"