Rima

"Ara ara!" riep ik geschrokken uit en meteen sloeg ik mijn handen voor me mond. Niet meer zeggen Rima, je klinkt net als een oud wijf. Ik liep de gang op en bekeek de zojuist gevormde 'hamburger'. Op de grond lag Hiro, vloekend. Boven op hem lag Hotaru die op haar weer Natsumi had liggen. Jun stond lachend tegen de muur aan. Hij was zo slim geweest aan de kant te gaan. "Nakamura-kun, daijoubu?" vroeg ik terwijl Natsumi en Hotaru van Hiro afgingen. Hiro ging zitten en wreef door zijn haar. Hij knikte en ging overeind staan. Hij trok zijn shirt goed en sloeg toen zijn armen over elkaar. Natsumi en Hotaru liepen gierend van het lachen terug de kamer in, gevolgd door Jun en Katashi. Ik stond alleen met Hiro in de gang. "Hé, wie heeft er zoveel plastic tassen bij!" hoorde ik Jun roepen. Ik spitste mijn oren, draaide me met een ruk om en rende terug de kamer in. Met een duikvlucht sprong ik naar mijn tassen, viel half over Jun heen en kwam met mijn hoofd tegen mijn bed aan. "Whaa, zoveel sterretjes" zei ik droog en mijn hoofd tolde. "Rima-chan!" hoorde ik iemand geschrokken zeggen. Ik wreef afwezig over mijn hoofd. De tranen stonden in mijn ogen, maar ik moest lachen. "Hitai" zei ik lachend. Mijn Manga was goed verborgen gebleven, gelukkig. Natsumi wurmde zich tussen Katashi en Hotaru door en omhelsde me erg theatraal. Ze wreef zachtjes over mijn hoofd. "Het komt wel goed, schatje" zei ze, niet veel later weer in lachen uit te barsten.