Hiro

Na een tijdje op mijn bed gelegen te hebben begon ik me te vervelen en besloot ik ook maar de gang op te gaan. Na een tijdje rondgelopen te hebben knalde ik ineens tegen iemand op die nogal gehaast richting de slaapzalen liep. Het meisje gaf me een duw en keek me arrogant aan. "Wat hebben mensen vandaag toch met tegen me oplopen?" vroeg ze kattig. Ik haalde mijn schouders op en wilde doorlopen. Maar een slanke hand met lange vingers en roodgelakte op mijn schouder hield me tegen. Met een zucht draaide ik me om en keek in het smalle gezicht van het meisje waar ik tegen op was geknald. "Is er iets?" vroeg ik ongeïnteresseerd? Ze glimlachte gespeeld en gooide haar lange zwarte haren over haar schouder. "Zou je geen sorry zeggen?" vroeg ze met een akelig theatraal toontje. Ik trok een wenkbrauw op. Zij was degene die tegen míj opliep. "Wat jij wilt." mompelde ik, en ik wilde doorlopen, maar ze boorde haar lange nagels in mijn huid." "Gomennasai, Kirino-sama." zei ze scherp. "Wat?!" Ik schudde verward mijn hoofd. Ze knikte naar me, alsof ik een klein kind was. "Toe dan, 'Gomennasai, Kirino-sama.' zeg maar." Ik schoot in de lach. Dat meende ze toch niet? "Sorry?" vroeg ik ongelovig. Kirino schudde haar hoofd en stak haar vinger in de lucht. "Gomennasai, Kirino-sama." Ik schudde mijn hoofd en sloeg haar hand weg. "Vergeet het." zei ik toonloos, en voordat ze kon protesteren liep ik weg. Wat een raar mens...