Jun

Ik zette mijn iPod uit en ging op mijn rug liggen. Ik floot het deuntje van het liedje wat ik zojuist had geluisterd. "Ik ga even rondlopen" zei ik toen plots. Ik stond op van mijn bed en liep de kamer uit. Rustig sjokte ik door de gangen heen. Hier en daar liepen een paar groepjes mensen. De gang eindige in een T-splitsing. Ik sloeg rechts af en liep vollop tegen iemand aan. "Ah, gomen!" zei ik meteen. Ik stak mijn hand uit naar het meisje dat net was gevallen. Tot ik zag wie het was. Snel trok ik mijn hand terug. Het meisje taste over de grond opzoek naar haar bril. Toen ze die had gevonden zette ze hem op. Haar blik werd kil en ze stond op. "Ara ara, als we daar Jun-kun niet hebben" zei ze vals. Ze streek met een hand vol roodgelakte nagels over mijn wang. Ik rilde en wilde wegstappen. "Kirino, lang niet gezien" zei ik. Kirino gooide er een hoog lachje uit. Pijnlijke herinneringen kwamen terug. Kirino is mijn ex, mijn enige ex. Ze is gek op het verzamelen van puppy-knuffels. Ik had haar daarom uitgelachen, gezegd dat het voor kinderen was, maar ik meende het niet. Voor haar verjaardag had ik een gigantische puppy-knuffel gekocht, die stond er nogsteeds, thuis, helemaal achter in mijn kast. Een paar dagen nadat ik haar puppy-verzameling had gezien had ze me gedumpt en belachelijk gemaakt voor de hele school. Sindsdien heb ik nooit meer een diepere relatie met meisjes aan willen gaan dan bekende. Kirino ging met haar hand door haar stijle, gitzwarte haar en klakte met haar tong. "Ik zou maar oppassen met wat je doet, ik kan ook hier je leven een hel maken" zei ze zacht en sluw. Toen draaide ze zich om en liep weg. Ik stond vastgenageld aan de grond en slikte.