Rima

Ik luisterde naar Hotaru en Natsumi die vrolijk praatte. Met zijn drieën gingen we onze kamer in. Ik had mijn spullen nogsteeds niet uitgepakt. Alleen mijn kleding zat in mijn kast. Ik keek naar de drie grote plastic tassen die aan het uiteinde van mijn bed stonden. Ik had er voor gezorgd dat ze niet doorschijnend waren en ze zaten bomvol met mijn collectie Manga, met haast allemaal het zelfde genre "Comedy". Hier en daar zat er wat Shoujo en Horror tussen, maar ruim het merendeel was Comedy. Nadat ik mijn schoenen had uitgedaan liep ik naar mijn bed en ging ik erop zitten. "Ne, Rima-chan, wat zit er in die tassen?" vroeg Hotaru. Ik keek naar mijn tassen. "Uhm.. etto.. Niets belangrijks" zei ik snel. Ik voelde dat mijn wangen rood werden dus keek ik de andere kant op. Toen ik merkte dat ik weer mijn eigen kleur had greep ik de tassen vast en schoof ik ze onder mijn bed. "Ik pak het wel een andere keer uit" zei ik zacht met een glimlach. Toen herinnerde me ik mijn andere tas. Die zat vol met games, dvd's en een spelcomputer. Er was namelijk een tv in deze kamer, maar om iedereen nou te laten merken dat ik een die-hard Otaku was.. Ik nam altijd alle Anime van tv op en ik volgde er zoieso al heel wat. Tussen mijn kleren zaten ook nog wat posters van mijn favorieten karakters en seiyuus verstopt. Wat was ik toch ook een mafketel. Wat zouden Jun-tachi wel niet van me denken als ze ontdekte dat hun bassist otaku was. Thuis waren ze er nooit blij mee, maar papa kocht wel de Manga, games en dvd's voor me. Hij is zelfs een paar keer met me naar speciale cons gegaan zodat ik die ene handtekening van die ene seiyuu kon krijgen. Ik giechelde achter mijn hand. We hadden 3 uur in de rij gestaan en toen ik eindelijk aan de beurt was namen ze net pauze.