Hiro

Met een subtiele grijns keek ik naar Natsumi die ontzet naar het rode deel van haar stokje keek. Opgelucht legde ik mijn stokje neer. Ik zou echt geen zin hebben gehad in leiding geven. "Wat nu prez?" vroeg Hotaru meteen, spelend met haar taartvorkje? Natsumi keek twijfelend naar de lege taartbordjes. "Ehm... Wat dacht je van muziek maken?" Hotaru stak goedkeurend haar vuist in de lucht. "Ik stel voor dat iedereen eerst iets van zichzelf laat horen?" zei Natsumi opgewekt. Toen niemand protesteerde liet ze twijfelend haar wijsvinger over de groep gaan. "Wie eerst?" Katashi rolde met zijn ogen. "We gaan toch niet weer stokjes trekken hè?" "Laten we het op volgorde van leeftijd doen!" zei Hotaru snel, met een schichtige blik op Katashi. "Hmmm... Jongste eerst?" vroeg Natsumi. Vanuit mijn ooghoek zag ik Rima wit wegtrekken. "Laat mij maar eerst gaan." mompelde ik. De hele groep keek me aan. Het was de eerste keer dat ik uit mezelf iets had gezegd. "Eh... Oké." zei Natsumi, een beetje verbluft. Ik klikte mijn vioolkoffer open en haalde voorzichtig het instrument eruit. Vervolgens liep ik iets naar voren en legde hem op mijn schouder. Even stond ik stil voordat ik begon te spelen, en keek de zaal in. De hele groep keek me ademloos aan. Dit gaf wel een kick. Ik glimlachte, sloot mijn ogen en zette de strijkstok op de snaren. Zodra de ruimte zich met de langerekte noten van mijn viool vulde was de rest van de groep verdwenen. Er was alleen nog ik en mijn viool. De adrenaline gierde door mijn lijf, terwijl mijn strijkstok over de snaren vloog.