Katashi

Ik keek naar de brief en las de eerste regel. Lieve Katashi. Dat was wat er stond. Ik slikte. Ik had de afzender niet bekeken. Maar ik wist wie het was. Ik herkende het aan het handschrift. Het handschrift met de krullen en de streepjes op de i, in plaats van puntjes. Ik herkende hetzelfs aan de geur van de brief, of misschien verbeelde ik dat me wel. Wat was er nou zo anders aan de geur van een brief. Maar er was maar een iemand die me 'Lieve Katashi' noemde. 'Asuka.' zei ik zachtjes. Ik vouwde de brief voorzichtig op, en stopte hem in mijn broekzak. Ik zou hem nu graag willen lezen, maar we hadden onze eerste bandrepetitie. En ik wist dat als ik de brief nu las, ik me niet goed zou kunnen concentreren. Ik pakte de tas waar de koffer van mijn keyboard inzat. Die nam ik altijd mee als ik niet thuis was. Dus ook naar school. Ik haalde mijn hand nog even door mijn haar en liep toen naar de deur. Ik deed hem open en stapte de gang op. 'Ja, otou-sama. Het is hier geweldig. Ja, echt waar. Ik heb toch zelf gekozen om hierheen te gaan? Ja, als er iets niet goed is zal ik dat zeker zeggen. We hebben hier een band opgericht. Nee, dat hebben we nog niet besloten. We hebben zo onze eerste repetitie. Ja, papa. Ik weet dat je me de beste in alles vind, maar iedereen is heel goed hoor. Maar ik moet nu gaan. Ik mis jou en mama ook. Geef Takumi en Ryuu maar een kus van mij. We bellen snel weer. Bye!' Ik keek het meisje met de telefoon met opgetrokken wenkbrauwen na. Ze had lang blond haar in een staart en stopte nu net haar mobieltje terug in haar broekzak. Toen keek ze naar mij. 'Oh, jij bent Fujimoto-kun, toch?' zei ze. Ik knikte. Toen zag ik opeens de gitaarkoffer achterop haar rug. 'Uhm.. Jij was..' 'Ushiromiya Natsumi.' zei ze met een grote glimlach. Ik knikte even. 'Laten we samen naar het muzieklokaal gaan!' zei ze enthousiast. Ze pakte mijn arm vast en begon in een mega tempo me naar het muzieklokaal te sleuren. Oké. Wat een raar persoon.