Rima

We klapte allemaal. Ik was onder de indruk, het was voor het eerst dat ik iemand cello zag spelen. Ik had ze natuurlijk wel gehoord in liedjes. "Dan gaan we nu even zingen" zei Natsumi. "Wie gaat eerst?" vroeg Hotaru. "Laat mij maar" dan ben ik er meteen vanaf, dacht ik erachteraan. Ik hield van zingen, maar voor publiek.. Mwuah, daar werd ik altijd zo zenuwachtig van. Integenstelling tot de muziek die ik speelde zong ik altijd hele rustige nummers. Ik liep naar de plek waar we net ook met onze instrumenten hadden gespeeld. Wat zou ik nu zingen? Ik schraapte mijn keel en begon te zingen. Het was een lied wat ik ooit had gehoord in een Anime die ik had gekeken. Het had me toen diepgeraakt en ik probeerde de emoties die ik toen had gevoeld in dit stuk te verwerken. Tijdens het zingen sloot ik mijn ogen, iets wat ik van mijn zanglerares moet afleren omdat je contact met je publiek moet maken. Ik vouwde mijn handen samen voor mijn borst en zat helemaal in het lied. Mijn stem was altijd dieper als ik zong, met praten was het redelijk hoog. Uiteindelijk was ik dan klaar. Ik opende mijn ogen en voelde dat ik haast kon gaan huilen. Ik giechelde ongemakkelijk en ging zitten terwijl de rest klapte. "Ik dacht dat je iets rock achtigs ging zingen" mompelde Jun. Hij keek me aan. "Jou bass spelerij is echt anders dan je zang" ging hij verder.