Katashi

Ik was net van plan om op te gaan staan, toen Natsumi al stond. 'Oké, mijn beurt!' zei ze snel. Dus ging ik maar weer goed zitten. Ik zag hoe ze haar gitaar uit de koffer haalde en hoe ze even later begon te spelen. Ik herkende het deuntje. Ik wist precies hoe ik het moest spelen. Ik zag voor me hoe mijn vingers soepel over de toetsen gleden en hoe ik het stuk speelde. Ik keek hoe Natsumi speelde. Het was foutloos, en ik was nogal kritisch. Ik glimlachte een klein beetje. Ik keek naar haar gitaar. Hij was helemaal roze, met gele sterren. Normaal had ik het een verschrikkelijk ding gevonden, maar het paste wel bij Natsumi en het zag er niet eens vreemd uit. Ik klapte mee toen de rest begon te klappen en toen stond ik wel op. Nu zou ik wel gaan. Het duurde even voordat ik mijn keyboard uit de koffer had gehaald en hem op de standaard had gezet. Toen ging ik staan en drukte ik op het aanknopje. Ik legde mijn vingers op de toetsen, en begon met een zelf gecomponeerd stuk. Het ging goed. Mijn vingers gleden gemakkelijk over de toetsen, en ik was goed geconcentreerd. Ik speelde beter dan dat ik in tijden had gedaan. Op een keyboard spelen bleef anders dan op een echte piano, maar ik was het wel gewend en kon op beide mijn dingen goed spelen. Ik speelde al vanaf mijn vijfde, al was het vanaf mijn tiende niet op les. Ik had de laatste tijd ook minder tijd gehad om te gaan spelen, maar ik maakte altijd wel een klein momentje vrij om achter de piano -of keyboard- te kruipen en gewoon lekker te gaan spelen. Door te spelen vergat ik alles en kon ik me gewoon op een punt concentreren zonder dat ik aan andere dingen moest denken. Piano spelen was fijn. Heel fijn.