Jun

Met mijn drumstokken in de hand liep ik door de gang. Ik tikte met ze op de muren. Mijn humeur was op zijn best. Dit zou de eerste echte repetitie worden van de band die we net hadden opgericht. Ik liep het muzieklokaal binnen en wilde iets zeggen, maar er was nog niemand. Hmm. Ik keek even goed rond en liep daarna meteen door naar het drumstel. Wat onzeker nam ik erachter plaats. Dit was zeker niet hetzelfde als mijn eigen drumstel. Het werd tijd dat ik mijn eigen drumstel hier naar school verhuisde. Langzaam en niet al te hard begon ik een deuntje te spelen wat zo in mijn hoofd opkwam. Ik had niet door dat de deur openging. "Hi~ Hideyoshi-kun" zei iemand. Ik schrok op en mijn ogen flitste door het lokaal. Er stond een meisje met lichtroze haar. Ze was nogal knap. Ik wist niet veel van haar maar wat ik wel wist was dat ze de dochter was van Tsukiyomi Ryouta, een erg bekende fotograag en haar moeder was een ontwerpen. Ik was alleen vergeten wat ze ontwierp. Het zou wel iets als kleding zijn. "Yo, Tsukiyomi-san" zei ik terug. Rima glimlachte en hees haar basgitaartas af. Voorzichtig nam ze haar bas uit de tas en deed ze de band om. "Zullen we eens iets samen spelen" vroeg ze zachtjes. Ik knikte met een brede grijns. Waarom ook niet, er was toch nog niemand. Rima kwam tegenover me staan. "Je mag trouwens wel Jun zeggen hoor" zei ik tegen haar. Rima glimlachte onzeker en knikte. "Is het goed als ik dan Rima zeg?" vroeg ik. Weer knikte Rima. Ze gleed met haar vingers over de vier snaren en stelde er twee bij. Ze sloeg wat akkoorden aan, ik herkende ze en speelde uit automatisme mee. Rima keek op toen ze dat hoorde en grijnsde.