Katashi

Toen ik eindelijk stilstond keek ik naar de twee helften van de brief. 'Verdomme.' siste ik. Niet dat de brief niet meer te lezen was, maar daar ging het ook niet om. Het ging erom dat er een deel van het enige contact tussen mij en Asuka was vernietigd. Ik koesterde al haar brieven. Ze zaten in een doos die ik bijna altijd bij me had. Wat was die Jun toch ook een idioot. Hij zou eens moeten leren om niet aan de spullen van anderen te komen. Ik zuchtte en zette de brief weer aan elkaar met mijn handen. Ik probeerde verder te lezen, maar ik was zo boos dat het me niet lukte. Ik was boos en teleurgesteld. En ik wist dat Jun er eigenlijk ook niets aan kon doen. Hij kon niet weten wat er in de brief stond, en dat de brief zo belangrijk voor me was. Maar hij had niet zo moeten aandringen. Hij had me gewoon met rust moeten laten. En hij moest niet denken dat ik het zomaar weer goed zou vinden, want dat vond ik niet. Die brieven waren misschien wel de belangrijkste dingen die ik had. En er was er eentje stuk. Ik kon het gewoon niet hebben. Ik deed de twee stukken van de brief heel voorzichtig weer in mijn broekzak. En keek naar de buitenkant van de school, want ja, ik stond nu buiten. De school was groot. En het was ook een mooi gebouw. Het had in totaal vier verdiepingen. De overgangen tussen de vleugels waren gangen met glazen muren. Ja, het gebouw was echt heel erg mooi. Ik zuchtte nog eens en ging op een bankje onder een boom zitten. Ik staarde voor me uit.