Met een grote evil grijns keek ik naar de foto die ik net had geknipt. "Dit komt zooo in het "Pizza Flavoured Cotton Candy"-plakboek!" zei ik. Ik stopte het toestel terug in mijn tas en keek naar de plek waar Hiro en Natsumi net hadden gestaan. Er ging een steek van jaloezie door mijn maag. Niet doen Rima, zei ik tegen mezelf. Hotaru werd door Jun geroepen. Nu stond ik alleen. Om de een of andere reden voelde ik me vandaag een beetje de outsider. Het was Hiro en Natsumi, Jun en Katashi (Ik zie in die twee potentiële Yaoi) en Hotaru en ik slingerde er maar wat achteraan. Natuurlijk was dat niet zo. We waren een band. Iedereen was gelijk. Maar toch voelde het zo. Ik liep naar mijn moeder die achter de kassa stond. Het was rustig, er waren niet veel klanten in de buurt. "Wat heb je schattige vrienden!" zei mam. Ze wees onopvallend naar Jun en Katashi en vormde het woord 'yaoi' met haar mond. We lachtte allebei. "Ik heb thuis de nieuwe Oreimo en One Piece, zal ik ze opsturen?" vroeg ze. "Ja, graag!" we vielen even helemaal in onze fangirl fase tot ik geroepen werd. Ik liep naar Jun en Katashi. Wat had ik dat even gewist. Mijn moeder was misschien wel een grotere otaku dan ik zelf was. Eenmaal bij Jun en Katashi te zijn aangekomen, kreeg ik een berg kleding in mijn armen geduwd en werd ik naar de pashokjes begeleid.
Het is kort, ik weet niets =.=
Geen opmerkingen:
Een reactie posten