Natsumi

Ik keek nog eens blij naar het shirt en pakte Hiro's handen vast en schudde ze heen en weer. Ze waren warm en groot. Weer die rare kriebel in mijn buik. Het voelde fijn. Ik keek naar Hiro's gezicht. Ik zou kunnen zweren dat het een tikkeltje roder was geworden, al was het maar een beetje. Mijn ogen bleven hangen in zijn mooie groene ogen. Zelf voelde ik nu het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik raakte totaal in de war en wist niet meer wat ik moest doen. 'Dankje, Hiro-pon!' riep ik toen snel en ik liet zijn handen weer los. Ik vluchtte naar een pashokje met het shirtje en de broek tegen me aangedrukt. Ik liet me tegen de muur op de grond zakken. Wat was dit toch? Wat deed ik opeens raar. Het was Hiro maar.. Ik keek in de spiegel waar ik tegenover zat. Mijn hoofd was rood, zoals ik al gedacht had. Ik bleef een tijdje zo naar mezelf zitten kijken. Toen stond ik op en begon ik me om te kleden. Het zou raar zijn als ik erg lang in het pashokje zou blijven. Ik grijnsde toen ik het T-shirt aanhad. Ik had een Paramore T-shirt aan! Hayley Williams was mijn idool. Ik wilde net zo kunnen zingen als zij deed. En ik vond haar haar geweldig. Zelf had ik een keer in een poging op haar te lijken mijn haar rood geverfd. Dat was een totale mislukking. Eerst was het nog wel aardig normaal gebleven. Maar na een week werd het steeds roziger. Eigenlijk had ik het best cool gevonden en ik had het ook best zo willen houden, alleen was mijn moeder het er niet zo mee eens dus moest ik weer naar de kapper om het weer blond te laten verven. Maar nu had ik een Paramore T-shirt! Ik hoorde buiten het pashokje wat geschuifel. Dat moest Hiro zijn. Ik zat volgens mij ook al aardig lang in het pashokje.. Oké. Tijd om naar buiten te gaan. Mijn hoofd was inmiddels niet meer zo rood en ik durfde het aan. Ik schoof het gordijntje opzij. 'En?' zei ik opgewekt, mijn onzekerheid verbergend. 'Het is echt.. Het staat je heel erg goed. Echt heel mooi.' zei Hiro. Ik voelde het bloed alwéér naar mijn hoofd stijgen. Het was toch niet normaal meer? Hiro had alleen maar een heel normaal complimentje gemaakt. Ik wilde niet dat hij zag dat ik rood werd. Ik schoot langs hem heen weer naar het Bandmerchandise rek. Bovenop het rek stond een klein rekje met zonnebrillen. Ik herkende de zonnebril die Hayley op had gehad in de videoclip van Playing God. Hij was aan de ene kant zwart, en aan de andere kant wit. Ik zette hem snel op mijn hoofd. Misschien leidde dit de aandacht af van mijn rode wangen. Ik keek in de spiegel en verbazingwekkend genoeg stond de bril ook nog bij mijn outfit.