Zonder er ook maar enigszins bij nagedacht te hebben, was ik achter Katashi aangelopen. “Hoe moet ik nou weten wat ze bedoelde?” vroeg Katashi. Hij klonk geïrriteerd. “Nou, het is heel simpel, beeld je in dat je een meisje bent en neus tussen die kleren.” Zei ik lacherig. “Hmpf, doe het zelf.” “Oké” Dat had hij niet moeten zeggen. Ik schraapte mijn keel, liet mijn hand wat gay achtig hangen en bekeek de kleding. Ik trok een groene spencer uit het rek. “Schat, dit past echt perfect bij je ogen, maar… ik ben bang dat het je dik maakt.” Ik hield het shirt voor Katashi en deed alsof ik keek of het hem stond. Ik knikte met mijn hoofd. “Ja, het maakt je dik.” “Doe normaal man!” Katashi sloeg mijn arm weg. We moesten allebei lachen. Vanuit het niets verscheen Rima achter ons. “Stelletje wortels, ik bedoelde dat rek.” zei ze hoofdschuddend. Ze liep naar het rek en trok er meteen wat kleding uit. Ze duwde het in Katashi ’s handen. “Aanpassen” beval ze. Vervolgens draaide ze zich om naar mij. Ze keek even bedenkelijk en liep toen naar een ander rek. Ook hier trok ze er meteen kleding uit. “Voor jou” Met de kleding in mijn handen sjokte ik naar de pashokjes. Ik haatte het om kleding te moeten passen. Het duurde niet zo heel erg lang tot Katashi en ik weer buiten de hokjes stonden. We stonden er wat ongemakkelijk bij. “Het mist nog iets” zei Rima zachtjes. Vanachter haar rug verscheen een setje kattenoren en konijnenoren. Ze zette de kattenoren bij Katashi op en ik kreeg de konijnenoren. In een flits had Rima haar fototoestel gepakt en stonden we al op de foto. Een beetje sprakeloos keken we haar aan. “Ha! Perfect!” Hotaru verscheen lachend achter Rima. “Als we dit doen, hebben we een zaal gillende fangirls!” Rima knikte heftig. “Hiro, Natsumi! Kom eens kijken!” riep Hotaru door de winkel heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten