Hiro

Timeskip

Dag 12

Nog slaperig van de busreis wreef ik in mijn ogen en rekte me vervolgens uit. Voor me lag een lange straat vol winkels en cafés. Dit was de eerste keer dat ik in het centrum was van het stadje waar onze kostschool zich bevond. Natsumi was haar gewoonlijke energieke zelf en huppelde arm-in-arm met Hotaru voor ons uit. Met een serieus gezicht ging ze voor ons staan en keek de groep ernstig rond. "Oké." zei ze met stemverheffing. "Laat één ding duidelijk zijn. We zijn hier niet voor de lol, we hebben een missie, en we zullen niet rusten voor we die bereikt hebben. Ik weet een geweldige ijssalon voor als we na afloop tijd overhouden, maar dat is allemaal niet van belang, want nu gaat het maar om één ding. En dat is waar we ons op zullen storten. Dat is waar we vandaag voor gaan. Voor de volle honderd procent. En niets zal ons ervan weerhouden ons doel te bereiken. Niets zal ons verhinderen or vertragen, want we zijn een team. Een leger, en vandaag trekken we ten strijde. Voor Pizza Flavoured Cotton Candy!" riep ze vol enthousiasme. "Voor Pizza Flavoured Cotton Candy!" echode Hotaru uit volle borst. Natsumi's gezicht betrok. "Jongens... Waar is jullie strijdlust? Waar is jullie teamspirit? Nog een keer, en nu allemaal; Voor Pizza Flavoured Cotton Candy!" "Voor Pizza Flavoured Cotton Candy..." mompelde ik gehoorzaam. Katashi schudde geërgerd zijn hoofd. "Kom op Natsumi, we gaan alleen maar wat kleren kopen hoor..." Natsumi rolde met haar ogen. "Katashi-dono, je bent echt onmogelijk. Jun, praat hem tot rede." Jun fronsde verbaasd. "Huh? Waarom ik?" Natsumi grijnsde ondeugend. "Jij bent de enige naar wie hij luistert." zei ze met een vette knipoog. Ik glimlachte. Jun wierp een schuine blik op Katashi. "Volgens Natsumi kan deze winkelsessie bepalend zijn voor ons eh... imago." zei hij vertwijfeld. "We gaan op zoek naar outfits waardoor niemand op school ons eerste optreden zal vergeten en eh... zoiets." Hij keek vragend naar Natsumi die hem goedkeurend een knikje gaf. "Maar... Het gaat toch om de muziek?" vroeg Katashi, duidelijk niet onder de indruk van Natsumi's plan. "Waarom zorgen we niet dat dat ze bijblijft?" Natsumi zuchtte theatraal, en zette een stap in Katashi's richting, van mij af dus. Het leek spontaan een paar graden kouder te worden... "Luister Katashi." zei ze terwijl ze een hand op zijn schouder legde. "Ik bewonder je onschuld, maar niet iedereen is zo puur als jij. Voor ons is de muziek natuurlijk genoeg, maar de massa wil meer." Ze had haar arm inmiddels om Katashi's schouder geslagen en streek een gestrekte arm voor zich uit bij het woord 'meer'. Katashi keek naar haar arm alsof het iets smerigs was. Om de één of andere reden irriteerde het me. "Denk je eens in, Katashi-dono," ging Natsumi onverstoorbaar verder, terwijl ze -nog steeds met haar arm om Katashi's schouder heen- dromerig voor zich uitkeek. "Jun in een strakke leren broek, met zo'n pofferige bloes, waarvan de bovenste paar knoopjes nog open zijn, zodat ze een deel van zijn gespierde borst onthullen." Rima en Hotaru proestte het uit, maar Katashi leek even stil te vallen bij de gedachte. Het duurde dan ook even voordat hij een gezicht trok en heftig zijn hoofd schudde. Natsumi grinnikte. "Oké dan, misschien is dat niet helemaal Jun. Maar goed. Wat dacht je dan van Hiro, in een zwart pak, gecombineerd met Converse Allstars, en misschien een groene bloes, zijn slaapkamerogen accentuerend... Dan zijn de fangirls niet meer weg te slaan!" Ik trok verrast een wenkbrauw op. "Fangirls?" "Oh ja." zei Natsumi overtuigd. Stiekem vond ik dat niet erg om te horen. Ook Rima en Hotaru knikten instemmend. Katashi duwde Natsumi voorzichtig weg en veegde demonstratief over zijn schouder. "Oké. Ik snap het idee. Maar wat doen jullie hier dan? Hebben jullie nog niet genoeg kleren?" Natsumi schudde gemaakt vermoeid haar hoofd en gebaarde naar Hotaru, die haar wijsvinger opstak. "Één." begon ze belerend. "Een meisje heeft nooit genoeg kleding.""Twee." zei Natsumi terwijl ze een V-teken maakte. "Niemand van jullie heeft zo'n goede smaak als wij, jullie hebben ons nodig." vervolgde Hotaru. "Drie." mompelde ze, kennelijk nogal verrast dat niemand protesteerde. "Wij gaan naast outfits voor ons optreden ook vooral op jurkenjacht." zei Natsumi triomfantelijk. "Jurkenjacht?" vroeg Katashi sarcastisch. "Het schoolbal." zei Rima zachtjes. "Dat is altijd op de laatste avond van het schoolfestival." "Precies!" zei Natsumi. "En dat betekent..." ze wierp een samenzweerderige blik op Rima en Hotaru. "...dat jullie jezelf dan even moeten vermaken als een stel grote jongens." "Wat bedoel je?" vroeg ik, een beetje gealarmeerd. Natsumi kwam zonder waarschuwing een paar stappen dichterbij waardoor ik hoorbaar naar adem snakte. "Ik bedoel..." Begon ze onzeker -ze leek in de war door mijn schrikreactie maar herstelde zich snel- "Dat jullie niet meegaan jurken uitzoeken. Het brengt ongeluk als jullie onze jurken zien voor het bal!" Jun trok een wenkbrauw op. "Is dat niet alleen zo bij trouwerijen?" Natsumi draaide zich met een ruk om. Haar haren wapperden op en verspreidden een bloemige geur. "Dit is toch bijna hetzelfde!" riep ze opgewonden, waarna ze in haar handen klapte, haar armen door die van Rima en Hotaru haakte en stralend het voortouw nam. Jun, Katashi en ik volgden gehoorzaam. Katashi keek me vol walging aan. "Wat loop jij nou weer te grijnzen?" siste hij zodat de meiden het niet hoorden. "Kik je soms op slavendrijvers?"