Natsumi

Het was echt veel te lang geleden dat ik in een kleding winkel was geweest. Sinds school was begonnen was ik niet eens in een stad geweest. Ik had dan ook de onmenselijke drang om alles te kopen wat ik tegen kwam. Het was dan ook niet raar dat ik door de winkel stuiterde als een te lang opgeladen duracell konijntje. Maar ik moest mijn hoofd bij de zaak houden. Kleding. Optreden. KLEDING! Het duurde niet lang voor ik hyperactief met Hotaru om een rek met te schattige jurkjes aan het rennen was. Ik had al drie jurkjes in mijn armen die ik wilde passen toen ik achterom keek. Naar Hiro. Hij stond een beetje stil en verlaten in de winkel naar ons te kijken. Hij glimlachte een beetje. Ik hing de jurkjes spontaan weer terug en liep naar hem toe. Ik pakte zonder iets te zeggen zijn hand vast en liep naar een rek met mannenkleding. Er was een rare enthousiaste kriebel in mijn buik die ik nog nooit eerder gevoeld had. Hm. Het zou vast komen doordat ik eindelijk weer eens de kans had om kleren te kopen. Veel kleren. Maar eerst was er iets dat belangrijker was dan dat: Ik moest Hiro aan een perfecte outfit helpen voor het optreden. Een outfit die iedereen geweldig zou vinden. Die zijn sprankelende groene ogen perfect zou laten uitkomen. Iets geweldigs. Iets spectaculairs. Ik stelde me Hiro voor in allemaal soorten kleding. Hiro... Weer die rare kriebel. Wat was dat toch? Ik was er helemaal door in de war. Ondertussen was ik al een tijdje geleden stil blijven staan. Ik had Hiro's hand alleen nog wel vast. Dit besefte ik een beetje laat. Ik keek even omhoog, naar zijn gezicht en liet toen zijn hand weer los. Hij keek me een beetje verdwaasd aan. 'Oké.. Ehm.. Waar waren we. Oh ja.. Kleding..' mompelde ik een beetje in de war. Ik zocht even in het rek en pakte er toen een paar bloesjes, T-shirts, jasjes en vanalles uit. Ik duwde het in Hiro's armen. 'Hier. Ga dit eens passen?' zei ik nog altijd een beetje verstrooid. Hiro keek me aan met de kleding in zijn armen. Hij schudde even licht zijn hoofd en liep toen weg. Ik bleef even staan. Ik snapte er helemaal niets van. Ik was totaal in de war en van slag. Wat was dat rare gevoel? Ik raakte er meer en meer van overtuigd dat het niet alleen kwam door de kleding..