Hiro

Aandachtig bestudeerde ik de outfits van de andere jongens. De paarse jeans stonden Katashi verrassend goed, en Jun zag eruit als een bartender, maar ook dat had wel iets. Rima liet haar blik over mijn lichaam glijden. Ze bleef hangen bij mijn gezicht en knikte goedkeurend. "Goed werk Natsumi." zei ze toen. "Ja hè?" vroeg Natsumi opgewekt terwijl ze nog even de kraag van mijn groengeruite bloesje rechtop zette. Ik ontweek haar blik en zag hoe Rima zich omdraaide en zich snel in een rek spijkerbroeken verdiepte. "Oké, nu is het onze beurt." riep Jun vastbesloten. Hij leek zijn gebruikelijke enthousiasme te hebben hervonden en stak vol strijdlust zijn vuist in de lucht. "Nu gaan we kleding voor jullie uitzoeken. Kom op Katashi, tijd voor wraak." Hij greep Katashi's pols en verdween in de richting van de damesafdeling. Ik bleef wat besluiteloos staan, terwijl de meiden me verwachtingsvol aankeken. "Ik ben benieuwd wat ze ervan maken." grinnikte Hotaru. "Ga jij niks uitzoeken?" vroeg Natsumi, die me schuin aankeek. Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben niet zo goed met kleding." Natsumi schoot in de lach. "En zij wel denk je?" Ik sloeg mijn ogen neer. Ik had eigenlijk gewoon niet zo'n zin om naar de andere kant van de winkel te lopen. Ik stond hier wel prima, zo waar ik Natsumi kon zien. Waar ik af en toe stiekem naar haar kon kijken, zonder dat het al te veel opviel. Natsumi rolde met haar ogen en trok me aan mijn mouw mee. "Dan moet je mij maar helpen." zei ze terwijl ze met me richting de damesafdeling trok. Ik was blij dat ik een excuus had bij haar in de buurt te blijven. Blindelings greep ze een spijkerbroek uit het rek en keek of het de goede maat was. Het was een donkere spijkerbroek met slijtplekken. Natsumi hing hem over haar arm en liep naar het volgende rek met kleding. "Nu komt het moeilijkste." zei ze nadenkend terwijl ze in een rek vol shirtjes greep. "Wat denk jij, Hiro-pon?" vroeg ze, terwijl ze één-voor-één een shirtje uit het rek trok en weer terughing. "Ik weet niet." mompelde ik neutraal. In mijn hoofd stond alles haar goed. Zelfs in de kleren die ze nu aanhad zag ze er voor mij perfect uit. Afwezig pakte ik een hemdje uit het rek en staarde ernaar om mijn verwarring te verbergen. Ik was bang dat ik zou gaan blozen als ik nog langer naar Natsumi keek. Het was nog best een leuk shirt, zag ik. Het was wit, met zwarte boorden, en er stond een meisje op getekend met felrood haar. Uit één van haar groene ogen hing een traan waar het woord Paramore opstond. "Laat eens zien?" zei Natsumi terwijl ze het shirt naar zich toedraaide. "PARAMORE!" gilde ze ineens door de winkel. Een paar mensen keken geïrriteerd haar kant op. "Waar heb je die gevonden?" vroeg ze toen, terwijl ze het shirt uit mijn handen griste en liefkozend tegen zich aan drukte. "Ehm... Hij hing gewoon hier..." Ik wees naar het rek waar ik het shirt vandaan had. Nu pas zag ik dat er een bordje hing met 'Bandmerchandise'. "Ik hou van Paramore!" riep Natsumi blij. Ze pakte mijn handen even en schudde ze heen-en-weer. "Dankje Hiro-pon!" riep ze toen, waarna ze mijn handen losliet en met het shirt in de dichtsbijzijnde paskamer verdween. Verdwaasd keek ik haar na. Ik voelde hoe de onnozele grijns mijn gezicht weer overnam. Ik keek even naar mijn handen, die nogal trilden, en duwde ze toen tegen mijn gezicht. Het bleef belachelijk. Belachelijk wat één meisje allemaal met me kon doen door alleen maar even mijn handen aan te raken.