Rima

Na I See The Light hadden we nog een paar nummers gespeeld die niet uit Disney-films kwamen. "Pauze!" riep Natsumi. Ik keek naar de grote ronde klok die boven de deur hing. "Oh, ik moet gaan. Ik heb met Ren afgesproken." Ik zette mijn bass in zijn standaard en draaide me naar de rest. Jun floot. "Heb je een date?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, Ren en ik zijn gewoon vrienden." zei ik, toch voelde ik mijn wangen licht verkleuren. "Oeh, dat zag ik! Rima is verliefd, Rima is verliefd!" begon Jun als een klein kind. Ik balde mijn vuisten en haalde even rustig adem. "Hoe lang al?" "Ik ben niét verliefd op Ren!" zei ik hard en duidelijk. Geïrriteerd liep ik het lokaal uit. Tot mijn verbazing stond Ren naast de deur. Hij keek een beetje triest. Had hij me net gehoord? "Hoi!" Ik glimlachte. Ren glimlachte terug, maar zijn ogen deden niet mee. Er viel even een nare stilte. "Ik dacht, ik kom je ophalen, maar je was me net voor" verbrak Ren de stilte. "Zullen we gaan?" Ik knikte, nog steeds glimlachend. We liepen richting Rens kamer. Hij deelde een kamer met Natsuyabi Keiichi en Kago Takeshi. "Dus je hebt een nieuwe game?" vroeg ik. Ren knikte. "Amnesia: The Dark Descent. Wel eens van gehoord?" vroeg hij. Ik dacht even na. Amnesia klonk bekend. "Volgens mij wel, maar ik ben benieuwd!" Ren hield de deur voor me open en ik liep zijn kamer in. "Het is online." zei Ren. Hij liep naar zijn Macbook en klapte het open. Een beetje verlegen pakte ik een stoel en ging ik naast hem zitten. Ren logde in en schoof zijn Macbook naar mij toe. "Speel jij maar." Zei hij met een grijns. "Oké!" Ik wreef in mijn handen en begon met de game. Ren keek nauwlettend mee. Een hele tijd gebeurde er niets. Ik speelde gewoon verder en verder. "Wil je iets te drinken?" vroeg Ren. Ik knikte. Ren stond op en ging iets drinkbaars halen. Ondertussen speelde ik verder. De achtergrond muziek van de game veranderde ineens en mijn beeld werd wat waziger. Er rende een monster achter me aan. "Fack! Nee. REN REN REN REN REN REN REN!" riep ik hard terwijl ik op het toetsenbord smashte. Ren kwam aanrennen (haha xD). "Wat is er? Wat is er?" vroeg hij geschrokken. "HET ZIT ME ACHTERNA. REN REN REN!" Ren begon te lachen en stond naast me. Het monster haalde naar me uit en raakte me een paar keer. Daarna viel ik dood op de grond. Ik greep Rens arm vast. "Speel jij maar verder!" zei ik met een hoog stemmetje. Mijn hart ging razend te keer van de schrik. Ik had het totaal niet op spelletjes waarin iets me achtervolgde. Ren lach inmiddels dubbel van het lachen. "Het is maar een Grunt" zei hij. Ik trok een pruillipje. Ren keek naar het scherm maar ik zag dat zijn oren rood werden.