Hotaru

Verbaasd keek ik naar de lange, slanke gestalte voor de klas. Akiyama-sensei? Onze nieuwe mentor? Wauw. Dat was een onverwachtse wending! Uit de klas steeg een opgewonden geroezemoes op. Dat was ook wel logisch; Akiyama-sensei was behoorlijk populair. Dat kwam omdat hij nog jong was, veel inlevingsvermogen had en met een aanstekelijk enthousiasme over zijn lesstof vertelde, maar voor mij was een nog een andere reden om blij te zijn met dit nieuws. Sinds onze dans op het bal had ik best wel veel aan Akiyama-sensei gedacht. Niet dat ik er iets achter zocht natuurlijk. Het was maar een dansje, niks bijzonders. En ik had verder echt geen romantische gevoelens ofzo... Ik vond hem gewoon... aardig. Heel aardig... De volgende aankondiging zorgde voor zo mogelijk nog meer opwinding dan deze; het schoolkamp stond voor de deur. "Schoolkampen zijn best leuk." hoorde ik Natsumi achter me zeggen. Ik keek achterom en zag haar dromerig voor zich uit kijken. Grijnzend draaide ik me weer naar Akiyama-sensei, die afwezig aan zijn onderarm krabte terwijl hij naar een A4tje in zijn handen keek. "Dit jaar is de bestemming van het kamp het prachtige ongerepte Edgewood Springs." las hij voor met een ietwat cynische ondertoon. "Lijkt mij gewoon een groep low-budget blokhutjes." mompelde hij, terwijl hij het papier omdraaide zodat de klas het plaatje kon zien. Er ging een onderdrukte giechel door de klas. "Iedere klas slaapt in een eigen hut." ging hij verder. "Iedere hut heeft twee slaapzalen. De jongens en de meisjes slapen dus apart." "Aaah! Wat flauw!" riep Namikawa Mayuki, een meisje met een nogal sletterige reputatie. "We zijn toch geen kleine kinderen meer!?" "Inderdaad." zei Akiyama-sensei droog. "Als dat zo was, was er namelijk geen reden om jullie apart te laten slapen." De mensen in ons hoekje hadden heel andere zorgen. "We slapen apart per klas!" siste Rima gealarmeerd. "En Hiro en Katashi dan?" Jun trok een pruillipje. "Dan ben ik helemaal alleen!" zei hij zielig. Natsumi stak haar hand uit en woelde ermee door zijn blonde haren. "Arm jongetje, aw." zei ze vol medelijden. "Ik zou eerder medelijden hebben met Hiro en Katashi!" zei ik zachtjes. "Die gaan dus met Kurizawa-sensei!" Jun slikte hoorbaar. "Arme Katashi." "Arme Hiro!" wierp Natsumi tegen. Jun hield zijn hoofd een beetje schuin. "Hiro kan Kurizawa wel hebben, hij geeft haar toch nooit een reden om kwaad op hem te worden, maar heb je Katashi ooit horen zwijgen over iets wat hem niet beviel?" Natsumi keek peinzend voor zich uit. "Daar heb je een punt." zei ze ernstig. "En aan een blokhutjesschoolkamp met Kurizawa zal er een hoop zijn dat hem niet bevalt." "Om nog maar te zwijgen van het feit dat Kirino in die klas zit..." zei Jun zachtjes. Iedereen keek even zwijgend voor zich uit terwijl we ons allemaal afvroegen over wie we ons meer zorgen moesten maken; Katashi, of Kurizawa-sensei." "We moeten ze redden." zei Natsumi na een tijdje. "Maar hoe?" Jun schoot in de lach. "Is goed joh. Ik vis mijn Superman-kostuum wel even uit de kast." Natsumi's ogen werden groot. "Dat is eigenlijk best een goed idee!" Jun keek haar verbaasd aan. "Je maakt een grapje toch?" Natsumi schudde haar hoofd. "Niet Superman! Maar als we ze nou vermommen, en ze dan meesmokkelen! Akiyama-sensei kent onze klas toch nog niet zo goed. Het valt hem vast niet op als we twee infiltranten hebben!" Dat was best een goed idee. Ik hoopte alleen dat Akiyama ons niet zou betrappen. Al had ik dan misschien geen bijzondere gevoelens voor hem, ik had ook liever geen ruzie met hem. "Het zou kunnen werken..." zei Jun rustig. "Maar dan wel zonder het Superman kostuum." Voor Natsumi de kans kreeg om daarop te reageren nam Akiyama-sensei het woord weer. "Nou, dan heb ik verder niks meer te zeggen en mogen jullie wat mij betreft gaan. Vergeet op je weg naar buiten niet een folder mee te nemen. Daarin staat alles wat je over het schoolkamp moet weten." Hij wees op een grote stapel boekjes op de hoek van zijn bureau. De leerlingen stonden op en begonnen richting de uitgang van het lokaal te drommen. "Gaan jullie maar vast." zei ik tegen Natsumi en de anderen. "Ik moet even wat gegevens met Akiyama-sensei bespreken. Over als ik ziek wordt op het kamp enzo." Rima knikte begripvol. Ik zuchtte diep. Aan het begin van het schooljaar had ik Kikawa-sensei op de hoogte gebracht van mijn slechte gezondheid en wat er moest gebeuren als ik ziek werd enzo, maar Akiyama-sensei wist dat natuurlijk allemaal nog niet. Niet bepaald het beste gespreksonderwerp dat ik kon bedenken, maar ik had het vermoeden dat een gesprekje hierover met Akiyama-sensei minder onaangenaam zou zijn dan het gesprek dat ik aan het begin van het schooljaar met Kikawa-sensei had gehad.