Hiro

Ik schoot in de lach. Natsumi keek me zo onschuldig aan. Haar hele gezicht zat onder de slagroom. "Ik hou van slagroom." zei ze met een kinderlijk stemmetje. "Nu nog wel ja." lachte ik. "Straks wordt het zuur en plakkerig en vies." Natsumi trok een gezicht. "Dat wordt douchen." Ik wierp een blik op Jun, die nog steeds op Hotaru's bed lag, en Katashi, er half overheen gebogen, die zijn best deed om zijn kunstwerk af te maken door de slagroom op Jun's gezicht met zijn vingers uit te smeren. Jun giechelde een beetje meisjesachtig. "Ik ga eerst wel." zei Rima, waarna ze in de badkamer verdween. Dat gaf ons nog wat tijd om een plan te maken voor de onthulling van ons 'cadeau.' Na alles nog even op gedempte toon doorgenomen te hebben liepen ook Jun, Katashi en ik richting onze kamer om te douchen. Jun was nog steeds niet uitgeklierd met de slagroom. Hij schraapte klodders slagroom uit zijn haar en duwde ze in Katashi's gezicht, om vervolgens hard weg te rennen. Katashi rende er dan ook luidkeels verwensingen schreeuwend achteraan. Glimlachend keek ik ze na. Leek erop dat ik het eerst kon douchen.

Eenmaal in de onze badkamer aangekomen draaide ik de warme kraan open en stapte onder de kraan. Zorgvuldig schrobte ik de vettige substantie van mijn huid en uit mijn haren, totdat ik helemaal schoon en slagroomvrij was. Toen ik in mijn badjas de slaapkamer inliep zaten Jun en Katashi inmiddels netjes op hun bedden te wachten. Katashi stormde als volgende de badkamer in. Ik trok een paar schone jeans uit de la, samen met een zwart shirt en een rood-wit-zwart geruiten bloesje. Ik sloeg de mouwen om tot net onder mijn ellebogen en liet de knoopjes open. Ik wachtte tot Jun en Katashi klaar waren met douchen en omkleden en daarna liepen we met z'n drieën naar het muzieklokaal. De meiden waren er nog niet. "Hoe kan het ook anders." zei Katashi, die zich vast op de pianokruk installeerde. Jun klom achter zijn drumstel en speelde het basistitme. Ik pakte de reservebass en oefende mijn loopje. Natsumi vond viool te deprimerend voor dit liedje, en daarnaast hadden we natuurlijk een bas nodig, dus had ze me opgedragen voor dit liedje wat bass te leren. Anjo-kun, een jongen uit mijn Engels-klas was ook een bassist en had me een spoedcursus gegeven. Samen met Hotaru hadden we een simpel beginnersloopje in elkaar geflanst dat het liedje dat we voor Rima hadden geschreven kon begeleiden. Nog een reden waarom ik niet viool kon spelen; Natsumi en Hotaru stonden erop dat we allemaal een paar regels zouden zingen. Zelfs Jun en Katashi. Na heel lang smeken had Jun Katashi zo ver gekregen om 2 regels te zingen. Het klonk niet eens zo heel erg slecht... Niet zo slecht als Jun in ieder geval. Maar ook daar had Natsumi iets op bedacht. Ze had Jun de opdracht gegeven een rap-stukje te schrijven in het liedje. Zo leverde hij toch een vocale bijdrage, zonder dat Rima een permanente gehoorsbeschadiging op zou lopen. Dit werkte verrassend goed. Het was misschien wel te verwachten, aangezien Jun drums speelt. Hij mocht dan niet veel gevoel voor toon hebben, ritme was helemaal zijn ding. De tekst was een ander verhaal. Maar uiteindelijk had hij toch een stukje geschreven waar in ieder geval de meiden enthousiast over waren, en dus was het liedje compleet.

Ik schrok op uit mijn gedachten toen de deur openging. "Sorry voor het wachten." zei Hotaru verontschuldigend. Natsumi volgde haar en trok de deur achter zich dicht. "We moesten Rima nog even overhalen met Ren mee te gaan. Dat geeft ons nog tijd om het liedje een laatste keer door te nemen. Ze komt over een halfuurtje ofzo deze kant op." Jun gooide zijn stokken in de lucht en ving ze weer op. "Dan kunnen we maar beter opschieten!"