Rima

Een romantisch duet. Waarom was het altijd Natsumi en Hiro. Om mijn woede een beetje af te reageren, plukte ik aan een snaar, het was alleen net iets te hard waardoor deze knapte. "Stik!" Ik liep naar mijn basgitaar tas en haalde daar een pakje met nieuwe snaren uit. De rest negeerde me een beetje omdat Natsumi zojuist haar iPod tevoorschijn had getoverd en iedereen het liedje liet luisteren. Ik begon mijn gesprongen snaar te vervangen en negeerde de andere ook. Dit was weer zo'n moment waarop ik me buitengesloten voelde, al was het vast hun bedoeling niet. Het was vast ook deels mijn eigen schuld. Toen de nieuwe snaar erop lag stemde ik hem bij oor goed en ging ik terug staan. Jun keek in mijn richting en stak zijn duim op. Het liedje was inmiddels afgelopen. Ik keek naar Hiro. Hij staarde serieus naar het papier met de tekst in zijn handen. Een klein zuchtje van verlangen ontsnapte. Rima! Waar ben je mee bezig! Zei ik streng tegen mezelf. Ik sloeg mijn ogen neer. "Oké! Is iedereen er klaar voor!" Natsumi keek iedereen kort aan. "Jun!" Jun stak zijn stokken in de lucht. "1, 2. 1, 2, 3, 4!" riep hij. De versie die wij op papier hadden, was wat rockender dan het origineel. Het klonk nog allemaal wat onwennig en nog niet helemaal goed, maar iedereen deed zijn of haar uiterste best. Dat zag ik toen ik rond keek. Natsumi begon te zingen. Ze klonk werkelijk als een engeltje. Ik vond haar stem fijner om naar te luisteren dan het origineel. Ze zong en speelde het liedje deels met gesloten ogen. Het was overduidelijk dat ze het kende met hart en ziel. Het was ook te horen. Na een instrumentaal stukje begon Hiro. Mijn mond viel letterlijk open en ik was zo verbaasd dat ik was gestopt met spelen. Ik wist niet dat Hiro zo goed kon zingen. Mijn liefde voor hem was zichzelf aan het vermenigvuldigen. Ik staarde nogal naar hem. "Rima? Is er iets aan de hand?" vroeg Jun. De rest was inmiddels ook gestopt. Ik stotterde wat en duwde mijn mond dicht. "Nee niets. Ik eh. Tja. Ik dacht dat er een vogel tegen het raam ging vliegen." Ik wees naar buiten en draaide mijn inmiddels rode hoofd weg van de rest. Natsumi zuchtte even. "Laten we opnieuw beginnen." Opperde Jun. De rest knikte instemmend. Ik kon mezelf wel tegen mijn voorhoofd slaan. Deze keer moest ik door blijven spelen. Jun begon weer af te tellen. Deze keer ging ik Hiro negeren, dan zou het vast goed gaan.