Hotaru

Rima bleef wel heel erg lang weg. Ik had een donkerbruin vermoeden dat het iets te maken had met het feit dat Hiro en Natsumi hand in hand uit het spookhuis waren gekomen. Ik was blij voor ze, maar ik voelde me ook schuldig tegenover Rima. En tijd lang liepen we wat doelloos met z'n drieën rond, maar Hiro en Natsumi hadden vooral oog voor elkaar. Na een tijdje ging ik me toch wel zorgen maken om Rima en voelde ik me ook wel een beetje een vijfde wiel. "Ik ga even kijken waar Rima blijft." zei ik tegen Natsumi, die even knikte. Ik draaide me om en begon in de tegengestelde richting te lopen van Hiro en Natsumi, zonder te weten waar ik eigenlijk heen ging. Moest ik op de wc gaan kijken? Dat was duidelijk een excuus, dus waarom zou ze daar echt heen zijn gegaan. Tenzij ze op de grond zat te huilen ofzo... Ik slikte. Dat was best iets voor Rima... Maar zo dramatisch zou het toch niet zijn? Het was niet alsof ze voor haar neus hadden staan zoenen ofzo. Ik schudde mijn hoofd om het beeld kwijt te raken en keek gedesoriënteerd om me heen. Waar was ik aan begonnen? Ze kon overal wel zijn. "Zoek je iets?" Een bekende stem klonk van achter mijn rug. Ik draaide me met een ruk om en keek in de donkerblauwe ogen van Akiyama-sensei, mijn geschiedenisleraar. Ik voelde mijn wangen gloeien, iets dat vaker gebeurde als hij in de buurt was, maar negeerde het. "Ehm... Tsukiyomi Rima... Ik ben haar uit het oog verloren na het spookhuis. Akiyama-sensei's glimlach maakte plaats voor een bezorgde blik. "Niet gezien... Maar moet ik helpen zoeken?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, dat hoeft niet. Maar bedankt voor het aanbod. Als je haar ziet, zeg maar dat ik haar zoek." Akiyama-sensei knikte en haalde een hand door zijn zandkleurige haar. "Zal ik doen." mompelde hij instemmend, toen begonnen er verderop een paar jongens te stoeien. "Oh... Ik moet even ingrijpen denk ik." Het klonk verontschuldigend. Ik knikte begrijpend. "Veel plezier nog op het festival!" Ik keek hem lang na. Hij was nog helemaal niet zo heel oud. Begin dertig ofzo. Misschien zelfs eind twintig. Ik schudde geïrriteerd mijn hoofd. Verliefd worden op een leraar, dat was wel het domste wat ik kon doen.