Natsumi en Koharu praatten vrolijk over paarden en konijntjes en kleding en make-up, en Jun nam bizar veel deel aan het gesprek. Rima en ik zaten net te ver weg om echt een bijdrage te leveren (dan zouden we moeten schreeuwen, dus leunde ik maar achterover en observeerde de anderen. Katashi zat met zijn hoofd tegen het raam aan geleund en leek het niet zo naar zijn zin te hebben. Hiro volgde nauwlettend het gesprek tussen Natsumi en Koharu. Of beter gezegd, hij volgde Natsumi nauwlettend tijdens dat gesprek. Rima staarde wat dromerig naar Hiro's profiel. "Hij heeft me gered." mompelde ze zachtjes. "Van de spin." "Ja, hij is een goede jongen." stemde ik in. "Maar ik zou je ook gered hebben hoor, Rima-chan. En Jun ook, en waarschijnlijk zelfs Katashi-dono, als de nood aan de man was." Rima zuchtte. "Dat weet ik wel..." Arme Rima. Hoe leuk ze het ook had met Ren, ze was duidelijk nog lang niet over Hiro heen. Ik pakte haar hand en kneep er zachtjes in. Rima gaf me een treurig glimlachje, en keek toen weer naar Hiro. Op dat moment kwam Akiyama-sensei aangelopen door het gangpad. Er ging een nerveuze spanning door de groep en Natsumi liet zich terug in haar stoel zakken. "Dag dames." zei hij, toen hij ter hoogte van Koharu en Sayuri's stoelen stond, met een knikje naar mij en Rima. Er klonk een zacht gegrom uit Katashi's stoel. "En heren." voegde hij er snel aan toe. "Hallo Akiyama-sensei!" kraaide Koharu met een hoog stemmetje. "Ik heb koekjes gebakken, wilt u er ook één?" Ze hield het zakje omhoog en Akiyama-sensei staarde er wat gedesoriënteerd naar. Ik vond het leuk dat Natsumi en Jun zo goed met haar overweg konden, maar zelf was ik, merkte ik, stiekem ook niet bepaald haar grootste fan. "Eh... Nee, dankje, Niigaku, ik hou niet zo van koekjes. Maar toch bedankt." Koharu liet haar zakje weer zakken en keek wat beteuterd. "Hoe kun je nou niet van koekjes houden?" Akiyama haalde zijn schouders op. "Vrij makkelijk. Ik hou ook niet van puppies, en ook niet van eenhoorns." Hij wreef met twee vingers over zijn kin alsof hij zich probeerde te herinneren wat hij ging zeggen en keek uit het raam. "Over ongeveer tien minuten houden we een korte pauze." zei hij toen. "De bus moet tanken, en jullie krijgen allemaal een kwartiertje om even de benen te strekken, wat te eten," -hij wierp een enigszins schichtige blik op Koharu's koekjes- "te drinken en gebruik te maken van het toilet." "Mooi," zei Katashi nors. "Ik ben zo stijf als een plank van die stomme busstoelen."
Inspiratieloos stukje is inspiratieloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten