Natsumi

'Je was echt ontzettend geweldig Katashi! Echt mega goed! Het was zo mooi! Je solo was perfect! En die outtro.. Wow! Echt!' Ik sprong zo'n beetje van mijn ene been op mijn andere van enthousiasme. En toen gebeurde er een wereldwonder. Katashi glimlachte. En zijn ogen twinkelden vrolijk. Ik knipperde verrast met mijn ogen. 'Jij zong ook heel mooi. We hebben het heel goed gedaan.' zei hij met de glimlach. Mijn mond viel even een klein stukje open. 'Mag ik nu je hoedje hebben?' flapte ik er toen uit. Katashi keek me eventjes verbouwereerd aan en haalde zijn wenkbrauwen op. Toen gingen zijn handen richting het hoedje. 'Nou ehm.. Ik denk dat dat wel oké is ja..' mompelde hij. Ik griste het hoedje uit zijn handen en zette het op mijn hoofd. 'Het is geweldig! Dankjewel!' zei ik blij en ik liep naar de volgende toe. Ik had tegen iedereen al hyper gedaan over het optreden. En iedereen had ook vrolijk terug gedaan. Het was zo geweldig geweest. Ik had het me niet beter voor kunnen stellen. Het was precies geweest zoals ik het gedroomd had.. Nee. Het was zelfs beter. Mijn wangen glommen van plezier. Ik keek omhoog, naar het gezicht van de persoon waar ik nu tegenover stond. Mijn adem stokte even in mijn keel toen zijn groene ogen contact maakten met de mijne. Zijn haar zat nog wat warrig van het optreden en omdat ik er wat teveel wax in had gedaan. Er zat een pluk wat raar tegen zijn voorhoofd geplakt. Ik stak mijn hand uit en mijn vingers raakten zijn voorhoofd, dat een klein beetje vochtig was. Ik streek de pluk haar weg en mijn hand bleef heel eventjes tegen zijn wang hangen. Het leek wel alsof het in brand stond, en zo warm was zijn hoofd nou ook weer niet. Ik slikte even en wendde mijn blik een ogenblik af toen ik mijn hand weer terug trok. Ik keek hem weer aan met een grote grijns op mijn gezicht. 'Hoi Hiro!' zei ik blij. Zijn gezicht was nog rood van het concert van net. 'Hoi Natsumi.' zei hij met een glimlach. 'Het was allemaal zo geweldig! Ik vond het zo ontzettend gaaf! En je was geweldig! Wij waren geweldig! Die bridge! Het was fantastisch! Het was echt het meest geweldige wat ik ooit heb gedaan en ik heb best veel dingen gedaan, maar dit was echt het allerleukste! Ik verheug me nu al op het volgende concert! Ik kan gewoon niet wachten ik ben zo blij met alles en alles is leuk en ik wil de wereld knuffelen en-' de blik in Hiro's ogen liet me stoppen. 'Knuffelen en..' haperde ik eventjes. Ik was opeens vergeten wat ik nog wilde zeggen. Die blik. Ik wist niet wat het was, maar er was iets met die blik. Het leek wel een beetje vertederd, maar dat haalde ik me vast in mijn hoofd. Ik haalde me dingen in mijn hoofd die ik eigenlijk gewoon graag zou willen dat er zouden zijn. Ik moest niet zo ontzettend stom doen.. Toch kon ik er niks aan doen dat mijn hoofd vuurrood werd en ik wendde mijn ogen weer af. 'Ja.. Dat wil ik.' mompelde ik. Toen ik weer opkeek was de blik verdwenen en keek Hiro weer op de normale manier naar me. Ik prutste wat ongemakkelijk aan het hoedje dat bovenop mijn hoofd zat. 'Je was echt geweldig, Natsumi.' zei hij toen plotseling. Er verscheen automatisch een glimlach op mijn gezicht. 'Echt?' zei ik ontzettend blij. 'Ja, je was fantastisch. Je zong alles ontzettend mooi en.. Je ziet er echt geweldig uit.' zei hij. Volgens mij was ik nog nooit gelukkiger geweest in mijn leven. Hiro was zo geweldig, zo fantastisch. Voor ik het wist had ik mijn armen om zijn hals geslagen en knuffelde ik hem. Ik dacht aan de knuffel van nog maar een paar dagen geleden. Die knuffel was heel anders geweest dan deze.. Bij die knuffel had ik nog niet heel erg veel gedachten gehad over Hiro. Het was verbazingwekkend hoe snel zoiets kon komen. Ik had mijn ogen dicht en drukte mijn gezicht tegen zijn bloesje. Mijn neus was tegen het bloesje gedrukt en ik snoof eventjes. Hij rook zo lekker. Het was zo typisch Hiro. Een geur die ik nooit meer zou vergeten.. Ik voelde zijn armen om mijn middel en ik had vlinders in mijn buik. Ik kon wel voor altijd zo blijven staan, zo dicht bij Hiro. Zo vertrouwd, maar toch ook weer zo spannend, zo nieuw. Ik wilde dat het gewoon lang zou duren. Ik vergat alles en iedereen om me heen. Alleen Hiro en ik waren nog over. Wij tweeën. Ik had me nog nooit zo fijn gevoeld bij iemand. Hiro was de geweldigste persoon die ik in tijden was tegengekomen. Bij alles waar hij bij was voelde ik me zo veilig en zo thuis. Zou ik dan echt.. Verliefd? Echt waar? 'Jongens? Mag ik jullie verzoeken om hier weg te gaan? Jullie maken nogal wat lawaai..' Het moment wat wel een eeuwigheid geduurd leek te hebben, was binnen een seconde weer voorbij. We stonden weer naast elkaar en keken in het gezicht van Saitou Tomomi. 'Oh ja.. Natuurlijk.. We gaan wel terug naar onze kamers..' zei ik een beetje opgelaten. Ik keek om me heen. 'Waar is Rima-chan?' zei ik verbaasd. 'Iemand vroeg naar haar.' zei Tomomi met een mysterieuze blik, maar ik ging er verder niet op in. 'Wil je tegen haar zeggen dat we al weg zijn? Dan zien we haar straks wel.' zei ik met een glimlachje en ik liep richting de gang. Onderweg ving ik Hotaru's blik. Ze grijnsde. Ik glimlachte, nog steeds een beetje opgelaten terug. Jun sloeg met zijn drumstokjes op de muren van de gang terwijl we naar onze kamers liepen, maar ik had het niet echt door. Mijn gedachten waren alleen bij de geur die ik net in mijn hoofd had opgeslagen.