Ik viel een beetje buiten het groepje had ik zo het idee de laatste tijd. Misschien kwam het omdat ik wat stiller was dan de rest. Maar Hiro was ook stil. En mooi. Ik bekeek zijn haar. Mijn crush voor hem was de afgelopen dagen flink gegroeid, maar ik kon van zijn gezicht aflezen dat hij hard voor Natsumi viel. En het was wederzijds. Ik had genoeg Manga gelezen om liefde te herkennen tussen andere mensen. Van binnen deed het pijn. "Toch Rima?" Natsumi keek me blij aan. "Hm? Wat? Sorry, ik was even.. in gedachte" veronschuldigde ik me. "Dat we prachtige jurken hebben gekocht!" "O, ja, hele mooie." Ik had mijn hoofd even niet naar gezelschap staan. Het was een lange en zware dag geweest. Ik verlangde naar mijn bed, een fijne Manga en Pocky. "Hoe laat kwam de bus ook alweer?" vroeg Jun. "Over vijf minuten" antwoorde Hotaru. Mijn ogen ging naar Katashi, die op het bankje was gaan liggen en vaag het Japanse volkslied neuriede. Het klonk erg uit het ritme. Het was best grappig, maar ik was niet in een lacherige bui. Ik keek naar de andere die vrolijk praatte. De bus kwam aanrijden. Iets eerder dan stond aangegeven. Ik probeerde Katashi van het bankje te helpen, maar hij was me iets te zwaar en te groot. Jun nam het over en ik keek hem dankbaar aan. "Kom Katashi, de bus is er." zei hij zachtjes terwijl hij Katashi ondersteunde. Katashi's ogen stonden sloom. "Kerel, jij hebt morgen zo'n hoofdpijn" zei Jun hoofdschuddend. Mijn mobieltje ging af. In het schermpje lichte het woord "Papa" op. "Stap maar alvast in, ik kom zo." zei ik en ik liep wat weg van het busstation. Ik nam op. "Papa!" "Rima, je raadt nooit wat hier binnen ligt!" zei papa vrolijk. "Wat is het!" ik werd spontaan weer vrolijk. "Ik heb een door Daisuke Ono gesigneerde Durarara DVD voor je!" Ik viel even stil. "Serieus! Papa, ik hou van je!" piepte ik blij. Papa regelde heel erg veel voor me. "Rima, schiet op!" werd er geroepen, maar ik kreeg het niet mee. Ik had het te druk met bellen. Toen ik ophing en me omdraaide zich ik de bus net wegrijden. Natsumi klopte tegen het raam. Shit! Nee nee nee! Ik rende achter de bus aan, maar de bus was natuurlijk veel te snel. Ik kreeg een brok in mijn keel. Wat zou Lelouch in zo'n situatie doen? Of Kagami? Rustig blijven Rima, zei ik tegen mezelf. Ik sjokte naar het bankje waar Katashi net op had gelegen en ik ging zitten. Ik trok mijn benen op en klemde mijn armen er omheen. Er ontsnapte een snik. Niet veel later voelde ik warme tranen over mijn wangen heen rollen. Hoe kwam ik terug? Ik had geen flauw idee hoe het werkte met bussen en overstappen en weet ik veel wat. Dan zat ik ook nog in een stad waar ik me niet heel erg thuis voelde. Mama's winkel was al gesloten, daar kon ik niet naartoe. Alsof het nog niet erger kon, begon het ook nog eens te regenen. Wat moest ik doen!
[Dit stuk kan falend Nederlands bevaten =.=)p]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten