vrijdag 24 juni 2011

Hiro

Met een onaangenaam gevoel stapte ik de bus uit. Mijn vingertoppen tintelden nog na door Natsumi's aanraking. Ik had haar ook het liefste meegenomen, maar ik wist niet of ik me zou kunnen inhouden als ik alleen met haar in een bushokje in de regen zou staan. Zelfs als mijn gevoelens voor Natsumi niet wederzijds waren wilde ik niet dat het de vriendschap zou verzieken, dat zou ook voor de anderen problemen opleveren. Nee, alleen zijn met Natsumi was een slecht idee. Haar kwetsen was wel het laatste wat ik wilde. Beteuterd keek ik de bus na. Natsumi drukte haar hand tegen het raam en keek een beetje paniekerig. Ik slikte de brok in mijn keel weg en ging in het bushokje zitten. Terwijl ik wachtte op de bus dwaalden mijn gedachten af naar Natsumi. De blikken die we in de winkel hadden uitgewisseld. Haar vingers om mijn pols. Haar roze lippen als ze lachte. De losse plukjes haar die vrolijk om haar gezicht heen dansten als ze liep. Haar helderblauwe ogen met pretlichtjes. Ik veegde mijn kletsnatte pony uit mijn gezicht. Ik moest ophouden met die gedachten, anders kon ik haar straks niet meer recht aankijken. Ik keek op mijn horloge. Nog een kwartier voordat de bus kwam. Ik graaide in mijn broekzak naar mijn MP3-speler en frommelde de oordopjes in mijn oren. Om de één of andere reden deed ieder liedje me aan Natsumi denken. Vooral de vrolijke, romantische liedjes. Na wat een eeuwigheid leek verschenen eindelijk de koplampen van de volgende bus in de stromende regen. Ik stapte in en liet mijn strippenkaart aan de chauffeur zien. Die gebaarde met een nors knikje dat ik kon gaan zitten. Met een zucht liet ik me in één van de voorste stoelen zakken. Na een tijdje zag ik de volgende bushalte in beeld komen. Rima zat met haar armen om haar knieën geslagen op het bankje. Het zag er zo zielig uit. Ik drukte op het rode knopje en de chauffeur minderde vaart. Rima keek op toen de deuren van de bus opengingen. Haar haar hing in plakkerige slierten langs haar gezicht en haar make-up was uitgelopen. Ze keek me met grote verbaasde ogen aan. "Hallo Rima." zei ik zachtjes terwijl ik naar haar toe liep. Rima hees zichzelf van het bankje af en liep naar me toe. Ze trilde van top tot teen. Zodra ik mijn hand op haar natgeregende hoofd legde begon ze weer te huilen. "Ik dacht... dat jullie... me zouden achterla-haten." snikte ze. Ik trok mijn toch al doorweekte vest uit en legde het om Rima's schokkende schouders. "Natuurlijk niet." zei ik zachtjes. "Waarom zouden we dat nou doen?" Rima bracht haar handen naar haar gezicht en snikte gesmoord. Ze deed me denken aan een klein meisje. "Hé, kom eens hier." Ik opende mijn armen, en trok Rima aarzelend tegen me aan. Zodra ik mijn armen om haar heensloeg voelde ik hoe haar vingers zich vastklampten aan mijn kletsnatte T-shirt. "Ik was bang." zei ze hees. Ik wreef onhandig met mijn hand over haar rug. "Stil maar." zei ik sussend. "Ik ben er nu."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten