Natsumi

Ik zat met mijn knieën schuin op een busstoel en mijn wang zat tegen het raam geplakt. Ik bleef naar de richting staren waar de bus net van Rima vandaan was gereden. Hoe kon dit nou gebeuren? Dit was gewoon afschuwelijk.. Ik wendde na een tijdje mijn gezicht toch maar af. Hiro stond samen met Hotaru voorin met de buschauffeur te praten. Ik liep naar ze toe en ging er een beetje verloren bij staan. Achterin de bus zaten Jun en Katashi. Katashi was in slaap gevallen en Jun zat naast hem. Hij keek naar Katashi. Het leek wel alsof hij het zijn plicht vond op Katashi te passen nu die zo lam als een olifant was. Ik richtte mijn aandacht tot Hiro's gesprek met de buschauffeur. 'Kunt u haar echt niet ophalen?' zei Hiro met een frons op zijn gezicht. Hotaru stond ernaast en beet op haar lip. 'Strakke schema's. Nee.' zei de buschauffeur. 'Wat een zak.' mompelde ik zachtjes. Hiro draaide zijn hoofd even naar me toe. Ik kreeg dat rare gevoel weer van binnen.. Toen keek hij weer naar de buschauffeur omdat die begon te praten. 'Het enige dat je wel zou kunnen doen is bij de volgende halte uitstappen en daar wachten op de bus die weer teruggaat. Die komt daar over een halfuur.' zei hij. 'En willen jullie nu misschien gaan zitten?' voegde hij daar nors aan toe. Ik wilde tegen hem zeggen dat ik hem niet aardig vond. Dat hij gemeen was. Dat hij een meisje in de regen liet staan op een bushalte. Ik wilde tegen hem schreeuwen.Wilde hem overtuigen toch nog terug te rijden. En net toen ik dat allemaal wilde doen, pakte een warme hand mijn schouder vast en voerde me mee naar de achterkant van de bus. Ik durfde niet zo goed omhoog te kijken. Ik was bang dat alles wat ik zou zien niet echt zou zijn. Dat ik Hiro niet zou zien, maar iemand anders. Dat op het moment dat ik omhoog zou kijken, iemand om het hoekje zou springen en zou zeggen: Ja, en nu word je wakker. Ik wist dat het belachelijk was. Maar ik durfde gewoon niet. En misschien durfde ik wel niet te kijken omdat ik elke keer als ik naar Hiro keek, de controle over mezelf steeds een beetje meer verloor. Ik was bang. Bang voor mijn eigen gevoelens, die eigenlijk zo goed voelden. Hiro stopte met lopen en ik ging op een stoel bij het raam zitten. Hiro kwam naast me zitten en Hotaru zat aan de andere kant van het gangpad. Toen Hiro ging zitten raakten onze knieën elkaar even. Ik keek even snel over mijn schouder naar Jun en Katashi. Katashi lag ondertussen zo'n beetje op Jun's schouder. 'Ik stap zo wel uit en dan ga ik Rima halen.' zei Hiro. Ik keek hem aan. 'Ik ga met je mee.' zei ik. Hiro schudde zijn hoofd even en glimlachte flauwtjes. 'Dat heeft niet zoveel zin denk ik. Ten eerste kost het dan meer geld en ten tweede kan ik Hotaru niet alleen met dát achterlaten.' zei hij terwijl hij over zijn schouder naar Jun en Katashi wees. Ik snapte het wel. 'Maar ik wil niet dat.. Dat je.. Alleen gaat..' mompelde ik. Wat klonk dat ontzettend stom. Hiro was al 18! En ik zeurde dat ik niet wilde dat hij alleen op een bus zou staan wachten. Precies op dat moment stopte de bus bij de volgende halte. Ik hield mijn adem even in. Hiro stond op. Ik pakte hem bij zijn pols. 'Bel je wel, als je bij Rima bent? En als je bij de bushalte bij school bent? Dan haal ik jullie op. En bel je ook als er iets mis gaat?' zei ik. Ik keek naar zijn groene ogen en zijn zwarte haar dat aan zijn gezicht plakte omdat het nog nat was van de regen. Hiro knikte. 'Dat zal ik doen.' zei hij. Zijn pols gleed uit mijn hand en onze vingertoppen raakten elkaar nog even voordat hij toen echt wegging. Toen hij weg was keek ik naar Hotaru. Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.