Natsumi

Ik keek naar de plek waar Jun net verdwenen was. Met deze situaties wist ik me geen raad. Ik was alleen maar goed met vrolijke buien. Dus zou ik dit ook maar weer vrolijk maken. 'Zag je hoe die jam ging! Geweldig.' zei ik met een grijns. Maar niemand reageerde zoals ik gehoopt had. Ze bleven allemaal voor zich uit staan kijken. Ik zuchtte eventjes. Ik wist mezelf geen houding te geven en tikte met mijn hand tegen mijn been. Natuurlijk vond ik het ontzettend erg wat er net allemaal gebeurd was. En natuurlijk had ik ontzettend veel medelijden met Jun, al wist ik niet wat nou precies het punt was tussen hem en Kirino. Maar ik kon die gevoelens nooit goed uiten. Gevoelens van medeleven.. Ik had ze wel, natuurlijk had ik ze. Ondertussen was de hele kantine aan het uitsterven. Iedereen was al weg. Ik keek om me heen. 'Uhm.. Jongens? Volgens mij moeten we naar de les..' zei ik. 'Huh? Wat?' zei Hotaru die zich omdraaide. 'Eh?' Rima keek me aan en keek toen naar haar kleding. Het zat vol met wat ooit een puddingbroodje was geweest. Ook Hiro en Katashi zagen er niet zo schoon meer uit. En ja.. Ik.. Nou ja.. Ik was er duidelijk het ergste aan toe. Mijn rokje zat vol met vlekken van verschillende etenswaren en in mijn haren zaten dingen die ik er zelfs als ik driekwartier onder de douche stond er nog niet uit kon krijgen. 'We zullen wel moeten.' zei Hiro die op zijn horloge keek. 'We zijn al laat. Tijd om om te kleden is er niet meer.' Ik zuchtte. Geweldig. 'Oké. Laten we dan maar gaan.' zei Katashi. Hij en Hiro draaiden zich om en liepen samen weg. 'Ik denk niet dat Jun nog hierkomt, dus ik ga wel alleen.' zei Hotaru. Ik knikte. Ze liep weg en draaide zich nog even om om naar Rima en mij te zwaaien. We waren de enigen die nog in de kantine stonden. 'Wat hebben we nu?' vroeg ik haar. 'Engels.' 'Goh. Geweldig. Mijn dag kan niet meer stuk.' ik rolde met mijn ogen en toen gingen we op weg.