Hotaru

"Dat is niet eerlijk!" riep ik verontwaardigd. "Ik heb helemaal niks gedaan!" "Usotsuki." zei Hiro droog. Hij wees naar mijn handen, die onder de rijst zaten. Ik giechelde. "Dat was omdat iemand dat naar mij gooide. Ik ving het op." Katashi lachte. "Yeah right." Er viel abrubt een stilte. Katashi keek wat ongemakkelijk. "Wat?" vroeg hij achterdochtig. Rima keek hem verwonderd aan. "Je deed mee." zei ze zachtjes. Ik knikte heftig. "Je gooide met eten." Katashi haalde zijn shouders op. "Ja, dus? Ze vroeg erom." Natsumi's mond viel open. "Zie, Hotaru-sama, onze welgewaardeerde Katashi-dono is niet wie we dachten dat hij was." Ik schudde mijn hoofd en greep Natsumi's handen. "Waarachtig! Oh Natsumi-san. Zeg me dat het niet waar is. Hebben mijn ogen me zojuist bezoedeld? Want ik zou zweren dat ik Katashi-dono zag lachen!" Natsumi maakte een wild gebaar met haar hoofd. "Als uw ogen uw beliegen Hotaru-sama, dan doen ze mijne het zelfde. Ons welgerespecteerd Katashi-dono heeft zich zojuist schuldig gemaakt aan het gooien met voedsel; wat zeg ik? Mogelijk aan het beleven van plezier!" Ik schudde mijn hoofd en greep dramatisch naar mijn borst. "Wat vertelt u me nu, Natsumi-san! Je wilde verhalen zullen mijn hart doen stilstaan, praat me niet van zulke onwaarheden." Natsumi liet schudde haar hoofd nog wilder. "Het is waar, Hotaru-sama! Katashi-dono is wellicht, als wij, een tiener!"

Katashi rolde met zijn ogen. Krijgen we dit weer? Ik kwam alleen maar voor Jun op hoor. Het is niet alsof ik dit soort dingen leuk vind om te doen... Natsumi en ik keken tegelijk naar Katashi. Natsumi deed alsof ze in snikken uitbarsste. "Oh Katashi-dono. Welk een nobele daad voor uwen kameraad gij verrichtte." riep ze dramatisch "Oh Katashi-dono, de wereld in onwaardig aan uw goedheid." stemde ik in. Tegelijk legden we ons aan Katashi's voeten. Jun grinnikte. Hij keek Katashi dankbaar aan. "Ze hebben wel gelijk Katashi. Bedankt voor net." Katashi trok een gezicht. Waarom bedank je mij? Iedereen gooide met eten! Natsumi begon!" Natsumi keek op. "Zo bescheiden, oh grote Katashi-dono. Maar nee, mijn hart is niet zo moedig als het uwe. Het werpen van die boterham was slechts mijn nederige plicht na uwen weldadige woorden van rechtvaardigheid." Katashi fronste. "Woorden van rechtvaardigheid?" Natsumi knikte naar mij. "Hotaru-sama." Ik knikte en stond op. "En ik citeer!" Ik schraapte mijn keel. "Rot toch op!" bulderde Natsumi. "Laat hem toch met rust." vulde ik aan. Katashi bloosde. "Eh... Dat floepte er gewoon uit. Maar ze gedroeg zich ook verschrikkelijk uit de hoogte." "Bedankt Katashi." zei Jun nogmaals. Hij sloeg zijn ogen neer. "Allemaal... Bedankt." Natsumi kwam ook overeind. We stopten spontaan met onze act. "Hideyoshi-kun?" vroeg Rima verzichtig. "Gaat het wel?" Jun knikte zonder ons aan te kijken. "Laat me maar even alleen."