Natsumi

Toen de bus aankwam bij school pakte ik de tas met mijn jurk en met mijn andere kleding. Ik stond op en zag hoe Jun, Katashi mee omhoog probeerde te slepen terwijl hij al zijn tassen ook nog vast had. 'Laat ons dat maar doen.' zei Hotaru. Ze liep naar Jun toe en pakte de tassen van hem en Katashi aan. Ze gaf de helft aan mij toen ik had geknikt. 'Dankje.' zei Jun. Hij glimlachte even. 'Waar zijn we?' mompelde Katashi, nog steeds met dubbele tong. 'School. Hier heb je bedden enzo en kun je, je roes uit gaan slapen.' zei ik. 'Slapen is goed.' zei Katashi. Hij grijnsde met zijn ogen dicht en stak zijn duim op. Ik zag hoe Hotaru een wenkbrauw optrok en door de deur van de bus naar buiten liep. Het plensde ondertussen nog harder dan dat het al had gedaan. We stonden nu allemaal buiten de bus en de bus reed na een tijdje weer weg. 'Laten we maar naar school gaan. Ze bellen wel als ze er zijn.' zei Hotaru. Ik knikte even en begon in de stromende regen te lopen. Jun sleepte Katashi met zich mee, die met zijn ogen dicht langzaam het volkslied zong. Ik hield de tassen met kleren tegen me aangedrukt zodat ze zo droog mogelijk zouden blijven. Ik had de capuchon van mijn vest over mijn hoofd getrokken en begon het ook echt koud te krijgen nu. Ik kon niet wachten totdat we binnen zouden zijn. Ik vond het zo verschrikkelijk wat er met Rima was gebeurd. Ik had het verschrikkelijk gevonden als ik buiten had moeten wachten terwijl de bus wegreed. Helemaal alleen. Brr. Niemand zei iets terwijl we na een tijdje de poort van school bereikt hadden. Het was nog best ver. Maar nu waren we op het terrein en ik zag de deuren al openstaan. Mijn voeten sopten in het gras en ik voelde me nu echt even.. Een verzopen kat. Toen we binnen waren gekomen bleef ik even staan en keek achterom, naar buiten. 'Het is echt rotweer.' mompelde ik. 'Nee, echt? Je meent het.' zei Jun met een flauw glimlachje. 'Laten we maar naar onze kamers gaan. Dan kunnen we Katashi instoppen en gaan douchen ofzo.' zei Hotaru. Iedereen stemde in, en we liepen naar de slaapzalen. Jun liep door naar hun eigen kamer en Hotaru en ik gingen de onze binnen. 'Wil jij eerst douchen? Of zal ik eerst gaan?' vroeg Hotaru. 'Ga jij maar eerst.' zei ik met een glimlach. Hotaru knikte even en verdween na een tijdje naar de badkamer. Ik ging even op mijn bed zitten en pakte de tas waar mijn jurk in zat. Ik haalde hem eruit en deed ook de grote hoes die eromheen zat eraf. Ik legde de jurk op mijn bed en streek even met mijn hand over de zachte rode stof. Ik had ontzettend veel zin in het schoolbal. En ik had ook een perfecte jurk. Ik zou indruk gaan maken op iedereen. En dan ook vooral indruk maken op.. Nou ja. Ik had er in iedergeval heel veel zin in. Maar nu moest ik mezelf eerst maar eens warm proberen te krijgen.

Rima

Hier stond ik dan. In een situatie waar ik de afgelopen tijd alleen maar van gedroomd had. Niet helemaal zoals dit. Vergeet die regen en mijn huilhoofd. Maar verder was het alles. Alles... "Misschien is het verstandig terug de bus in te gaan, voor die weer weg rijdt" zei Hiro. Ik wilde niet weg. Ik wilde zo voor altijd blijven staan. Zijn vest was zwaar door de regen. Het kleefde tegen mijn bloten schouders aan. "Kom" zei Hiro zachtjes. Hij probeerde achteruit te stappen. Ik voelde hoe ik de grip op zijn shirt verloor. Mak liet ik los. Mijn hart ging als een gek te keer. Het ging zo hard dat ik bang was dat Hiro het misschien kon horen. We stapte de bus in en gingen ergens zitten. Ik steunde met mijn handen op mijn knieën en durfde niet naar Hiro te kijken. Wat belachelijk eigenlijk. Ik hoestte zachtjes. Wat was het koud, zelfs hier in de bus.

Geen inspiratie.

Hiro

Met een onaangenaam gevoel stapte ik de bus uit. Mijn vingertoppen tintelden nog na door Natsumi's aanraking. Ik had haar ook het liefste meegenomen, maar ik wist niet of ik me zou kunnen inhouden als ik alleen met haar in een bushokje in de regen zou staan. Zelfs als mijn gevoelens voor Natsumi niet wederzijds waren wilde ik niet dat het de vriendschap zou verzieken, dat zou ook voor de anderen problemen opleveren. Nee, alleen zijn met Natsumi was een slecht idee. Haar kwetsen was wel het laatste wat ik wilde. Beteuterd keek ik de bus na. Natsumi drukte haar hand tegen het raam en keek een beetje paniekerig. Ik slikte de brok in mijn keel weg en ging in het bushokje zitten. Terwijl ik wachtte op de bus dwaalden mijn gedachten af naar Natsumi. De blikken die we in de winkel hadden uitgewisseld. Haar vingers om mijn pols. Haar roze lippen als ze lachte. De losse plukjes haar die vrolijk om haar gezicht heen dansten als ze liep. Haar helderblauwe ogen met pretlichtjes. Ik veegde mijn kletsnatte pony uit mijn gezicht. Ik moest ophouden met die gedachten, anders kon ik haar straks niet meer recht aankijken. Ik keek op mijn horloge. Nog een kwartier voordat de bus kwam. Ik graaide in mijn broekzak naar mijn MP3-speler en frommelde de oordopjes in mijn oren. Om de één of andere reden deed ieder liedje me aan Natsumi denken. Vooral de vrolijke, romantische liedjes. Na wat een eeuwigheid leek verschenen eindelijk de koplampen van de volgende bus in de stromende regen. Ik stapte in en liet mijn strippenkaart aan de chauffeur zien. Die gebaarde met een nors knikje dat ik kon gaan zitten. Met een zucht liet ik me in één van de voorste stoelen zakken. Na een tijdje zag ik de volgende bushalte in beeld komen. Rima zat met haar armen om haar knieën geslagen op het bankje. Het zag er zo zielig uit. Ik drukte op het rode knopje en de chauffeur minderde vaart. Rima keek op toen de deuren van de bus opengingen. Haar haar hing in plakkerige slierten langs haar gezicht en haar make-up was uitgelopen. Ze keek me met grote verbaasde ogen aan. "Hallo Rima." zei ik zachtjes terwijl ik naar haar toe liep. Rima hees zichzelf van het bankje af en liep naar me toe. Ze trilde van top tot teen. Zodra ik mijn hand op haar natgeregende hoofd legde begon ze weer te huilen. "Ik dacht... dat jullie... me zouden achterla-haten." snikte ze. Ik trok mijn toch al doorweekte vest uit en legde het om Rima's schokkende schouders. "Natuurlijk niet." zei ik zachtjes. "Waarom zouden we dat nou doen?" Rima bracht haar handen naar haar gezicht en snikte gesmoord. Ze deed me denken aan een klein meisje. "Hé, kom eens hier." Ik opende mijn armen, en trok Rima aarzelend tegen me aan. Zodra ik mijn armen om haar heensloeg voelde ik hoe haar vingers zich vastklampten aan mijn kletsnatte T-shirt. "Ik was bang." zei ze hees. Ik wreef onhandig met mijn hand over haar rug. "Stil maar." zei ik sussend. "Ik ben er nu."

Natsumi

Ik zat met mijn knieën schuin op een busstoel en mijn wang zat tegen het raam geplakt. Ik bleef naar de richting staren waar de bus net van Rima vandaan was gereden. Hoe kon dit nou gebeuren? Dit was gewoon afschuwelijk.. Ik wendde na een tijdje mijn gezicht toch maar af. Hiro stond samen met Hotaru voorin met de buschauffeur te praten. Ik liep naar ze toe en ging er een beetje verloren bij staan. Achterin de bus zaten Jun en Katashi. Katashi was in slaap gevallen en Jun zat naast hem. Hij keek naar Katashi. Het leek wel alsof hij het zijn plicht vond op Katashi te passen nu die zo lam als een olifant was. Ik richtte mijn aandacht tot Hiro's gesprek met de buschauffeur. 'Kunt u haar echt niet ophalen?' zei Hiro met een frons op zijn gezicht. Hotaru stond ernaast en beet op haar lip. 'Strakke schema's. Nee.' zei de buschauffeur. 'Wat een zak.' mompelde ik zachtjes. Hiro draaide zijn hoofd even naar me toe. Ik kreeg dat rare gevoel weer van binnen.. Toen keek hij weer naar de buschauffeur omdat die begon te praten. 'Het enige dat je wel zou kunnen doen is bij de volgende halte uitstappen en daar wachten op de bus die weer teruggaat. Die komt daar over een halfuur.' zei hij. 'En willen jullie nu misschien gaan zitten?' voegde hij daar nors aan toe. Ik wilde tegen hem zeggen dat ik hem niet aardig vond. Dat hij gemeen was. Dat hij een meisje in de regen liet staan op een bushalte. Ik wilde tegen hem schreeuwen.Wilde hem overtuigen toch nog terug te rijden. En net toen ik dat allemaal wilde doen, pakte een warme hand mijn schouder vast en voerde me mee naar de achterkant van de bus. Ik durfde niet zo goed omhoog te kijken. Ik was bang dat alles wat ik zou zien niet echt zou zijn. Dat ik Hiro niet zou zien, maar iemand anders. Dat op het moment dat ik omhoog zou kijken, iemand om het hoekje zou springen en zou zeggen: Ja, en nu word je wakker. Ik wist dat het belachelijk was. Maar ik durfde gewoon niet. En misschien durfde ik wel niet te kijken omdat ik elke keer als ik naar Hiro keek, de controle over mezelf steeds een beetje meer verloor. Ik was bang. Bang voor mijn eigen gevoelens, die eigenlijk zo goed voelden. Hiro stopte met lopen en ik ging op een stoel bij het raam zitten. Hiro kwam naast me zitten en Hotaru zat aan de andere kant van het gangpad. Toen Hiro ging zitten raakten onze knieën elkaar even. Ik keek even snel over mijn schouder naar Jun en Katashi. Katashi lag ondertussen zo'n beetje op Jun's schouder. 'Ik stap zo wel uit en dan ga ik Rima halen.' zei Hiro. Ik keek hem aan. 'Ik ga met je mee.' zei ik. Hiro schudde zijn hoofd even en glimlachte flauwtjes. 'Dat heeft niet zoveel zin denk ik. Ten eerste kost het dan meer geld en ten tweede kan ik Hotaru niet alleen met dát achterlaten.' zei hij terwijl hij over zijn schouder naar Jun en Katashi wees. Ik snapte het wel. 'Maar ik wil niet dat.. Dat je.. Alleen gaat..' mompelde ik. Wat klonk dat ontzettend stom. Hiro was al 18! En ik zeurde dat ik niet wilde dat hij alleen op een bus zou staan wachten. Precies op dat moment stopte de bus bij de volgende halte. Ik hield mijn adem even in. Hiro stond op. Ik pakte hem bij zijn pols. 'Bel je wel, als je bij Rima bent? En als je bij de bushalte bij school bent? Dan haal ik jullie op. En bel je ook als er iets mis gaat?' zei ik. Ik keek naar zijn groene ogen en zijn zwarte haar dat aan zijn gezicht plakte omdat het nog nat was van de regen. Hiro knikte. 'Dat zal ik doen.' zei hij. Zijn pols gleed uit mijn hand en onze vingertoppen raakten elkaar nog even voordat hij toen echt wegging. Toen hij weg was keek ik naar Hotaru. Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

Rima

Ik viel een beetje buiten het groepje had ik zo het idee de laatste tijd. Misschien kwam het omdat ik wat stiller was dan de rest. Maar Hiro was ook stil. En mooi. Ik bekeek zijn haar. Mijn crush voor hem was de afgelopen dagen flink gegroeid, maar ik kon van zijn gezicht aflezen dat hij hard voor Natsumi viel. En het was wederzijds. Ik had genoeg Manga gelezen om liefde te herkennen tussen andere mensen. Van binnen deed het pijn. "Toch Rima?" Natsumi keek me blij aan. "Hm? Wat? Sorry, ik was even.. in gedachte" veronschuldigde ik me. "Dat we prachtige jurken hebben gekocht!" "O, ja, hele mooie." Ik had mijn hoofd even niet naar gezelschap staan. Het was een lange en zware dag geweest. Ik verlangde naar mijn bed, een fijne Manga en Pocky. "Hoe laat kwam de bus ook alweer?" vroeg Jun. "Over vijf minuten" antwoorde Hotaru. Mijn ogen ging naar Katashi, die op het bankje was gaan liggen en vaag het Japanse volkslied neuriede. Het klonk erg uit het ritme. Het was best grappig, maar ik was niet in een lacherige bui. Ik keek naar de andere die vrolijk praatte. De bus kwam aanrijden. Iets eerder dan stond aangegeven. Ik probeerde Katashi van het bankje te helpen, maar hij was me iets te zwaar en te groot. Jun nam het over en ik keek hem dankbaar aan. "Kom Katashi, de bus is er." zei hij zachtjes terwijl hij Katashi ondersteunde. Katashi's ogen stonden sloom. "Kerel, jij hebt morgen zo'n hoofdpijn" zei Jun hoofdschuddend. Mijn mobieltje ging af. In het schermpje lichte het woord "Papa" op. "Stap maar alvast in, ik kom zo." zei ik en ik liep wat weg van het busstation. Ik nam op. "Papa!" "Rima, je raadt nooit wat hier binnen ligt!" zei papa vrolijk. "Wat is het!" ik werd spontaan weer vrolijk. "Ik heb een door Daisuke Ono gesigneerde Durarara DVD voor je!" Ik viel even stil. "Serieus! Papa, ik hou van je!" piepte ik blij. Papa regelde heel erg veel voor me. "Rima, schiet op!" werd er geroepen, maar ik kreeg het niet mee. Ik had het te druk met bellen. Toen ik ophing en me omdraaide zich ik de bus net wegrijden. Natsumi klopte tegen het raam. Shit! Nee nee nee! Ik rende achter de bus aan, maar de bus was natuurlijk veel te snel. Ik kreeg een brok in mijn keel. Wat zou Lelouch in zo'n situatie doen? Of Kagami? Rustig blijven Rima, zei ik tegen mezelf. Ik sjokte naar het bankje waar Katashi net op had gelegen en ik ging zitten. Ik trok mijn benen op en klemde mijn armen er omheen. Er ontsnapte een snik. Niet veel later voelde ik warme tranen over mijn wangen heen rollen. Hoe kwam ik terug? Ik had geen flauw idee hoe het werkte met bussen en overstappen en weet ik veel wat. Dan zat ik ook nog in een stad waar ik me niet heel erg thuis voelde. Mama's winkel was al gesloten, daar kon ik niet naartoe. Alsof het nog niet erger kon, begon het ook nog eens te regenen. Wat moest ik doen!

[Dit stuk kan falend Nederlands bevaten =.=)p]