Natsumi

"Rima-chan? Kun je mij die plastic tas eens aangeven?" zei ik, terwijl ik ingespannen de kleren die in mijn felroze koffer zaten naar de zijkant schoof om meer ruimte te creëren. "Ja hoor." zei Rima, die haar kleren aan het opvouwen was op haar bed, zodat ze die daarna in kon pakken. Ze pakte de plastic tas die praktisch gezien naast haar stond en zette hem naast me neer. "Jeetje, Natsumi. Dat ding is best zwaar." zei ze, terwijl ze nieuwsgierig naar de tas keek. "Wat zit erin?" "Oh, gewoon." zei ik. Ik pakte het bovenste uit de tas en legde het op mijn bed. "Een mok? Waarom wil je een mok meenemen naar kamp? Sterker nog, waarom heb je überhaupt een mok bij je?" "Ik hou niet van plastic bekertjes. Vooral niet met koffie of chocolademelk." zei ik. Ik knipperde onschuldig met mijn ogen en begon de mokken voorzichtig tussen de kledingstukken te leggen. "Jullie zullen me vast dankbaar zijn als we er zijn. Ik heb extra mee." "Ik begin me toch af te vragen wat je dan in die andere tassen hebt gestopt." zei Hotaru, die net met een tandenborstel uit de badkamer kwam en het in haar simpele, redelijk grote reis rugzak stopte. "Maar alle tassen zijn noodzakelijk. Ik kan er niks aan doen." Door de kamer verspreid stonden nog drie grote tassen. Allemaal roze en op alledrie was mijn naam gestikt in het zilver. Hotaru trok haar wenkbrauwen op en liep naar de tas die het dichtst bij haar stond en ritste hem open. Ze graaide erin en trok haar hand toen terug. Er bungelde een springtouw tussen haar vingers. Haar wenkbrauwen gingen nog een stukje verder omhoog. "Wat nou als we opeens zin krijgen om touwtje te springen. Of als er een kat in de boom vast zit en Jun erin klimt om hem te redden, maar hij er niet meer uit durft. Dan kunnen we het touw gooien en gaat het gemakkelijker." zei ik. "Goed, oké. En dit dan?" Hotaru hield nu een pot pindakaas omhoog. "Dat spreekt voor zich. Straks hebben ze geen pindakaas. Of de pindakaas is zo maar op. Of onderweg verongelukt de auto met kampspullen en is alle pindakaas weg. We moeten sowieso pindakaas." Hotaru zuchtte en stopte de pindakaas weer terug in de tas, samen met het springtouw. "Ik ben niet degene die het allemaal met zich mee moet zeulen." zei ze met een glimlach, terwijl ze haar tas dicht maakte. "Nou. Ik ben er helemaal klaar voor. Kom maar op met dat kamp!"